تحلیل جامعه شناختی رابطه دینداری و بی نظمی؛ مورد مطالعه: شهر دهدشت

Abstract

بررسی و تحلیل کارکردی دین در نظام اجتماعی و نقش دین در حفظ تعادل و نظم اجتماعی یکی از حوزه های مهم مطالعاتی را در جامعه شناسی دین به خود اختصاص می دهد. یکی از موضوعاتی که همواره مورد بحث بوده، تاثیر میزان دین بر کاهش بی نظمی است. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال این است که رابطه بین دینداری و بی نظمی را مورد بررسی قرار دهد. روش به کار رفته در این پژوهش، روش پیمایشی است. جامعه آماری، کلیه شهروندان بالاتر از 18سال در شهر دهدشت است که 400 نفر به عنوان نمونه، تعیین، و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی چند‌مرحله‌ای، انتخاب گردیدند. ابزار تحقیق، پرسشنامه است که برای تعیین اعتبار آن از اعتبار سازه، به کمک تحلیل عاملی و برای تعیین پایایی آن از هماهنگی درونی به روش آلفای کرونباخ و کودر ریچاردسون استفاده گردید. یافته های توصیفی تحقیق نشان داد میانگین گرایش به بی نظمی، بر روی مقیاسی با دامنه 11-0و میانگین واقعی 5/5، برابر با 9/1 می‌باشد، به علاوه میانگین دینداری، بر روی مقیاسی با دامنه 95-19 و میانگین واقعی 57، برابر با 9/70 می‌باشد. و نتایج تحلیلی تحقیق نشان داد، دینداری با بی نظمی رابطه معکوس و معناداری دارد و می‌تواند 59.7 درصد(واریانس) تغییرات آن را تبیین نماید. همچنین نتایج نشان داد، متغیرهای جمعیتی، سن، جنسیت، وضع تأهل و شغل با گرایش به بی‌نظمی ارتباط معناداری دارند اما متغیرهای درآمد، تحصیلات و قومیت ارتباط معناداری با گرایش به بی‌نظمی ندارند.