آرایش کلام در شعر نثاری تُونی

Abstract

توجه به زیباشناسی سخن در آثار همه شاعران ــ کم یا زیاد ــ دیده می‌شود. البته شاعران در غزل و گاهی هم در قصیده به آرایه‌های ادبی عنایت بیشتری نشان داده‌اند و در سایر انواع ادب به ویژه در مثنوی کمتر نثاری تونی ــ شاعر عصر صفوی ــ در مثنوی «سَرو و تَذَرو» زیبایی‌های ادبی را با بلاغت و شیوا سخنی در هم آمیخته و پیکره مثنوی بزمی «سَرو و تَذَرو» را زیبا و با شکوه و هنرمندانه ساخته است. در این گفتار مواردی از زیبایی‌های هنری ــ بدیع ــ را در شعر او بررسی می‌کنیم.