فضاهای جمعی : ضرورت‌ها و موانع؛ نمونۀ موردی: چهارراه ولیعصر تهران
چکیده
انسان به عنوان موجودی اجتماعی بسیاری از توانایی‌های خود را از جامعه و محیط‌های عمومی کسب می‌کند. به این معنا که فضاهای عمومی در شهر، عرصۀ کسب مهارت، آموزش و تمرین رفتارهای اجتماعی برای انسان است. در این میان، آموزش نقش به سزایی در رشد و تکامل انسان در فرایند اجتماعی‌شدن دارد. روند اجتماعی‌شدن از کودکی آغاز می‌شود و در تمام سال‌های عمر با او همراه خواهد بود. البته باید توجه داشت در مقابل تمایل انسان به اجتماعی‌شدن، جامعه نیز باید آمادگی اجتماعی‌کردن و درونی‌سازی ارزش‌ها را در انسان داشته باشد.چهارراه ولیعصر که محل تقاطع دو خیابان اصلی و بسیار مهم ولیعصر و انقلاب است، نقطۀ ثقل مرکز فضایی شهر تهران به حساب می‌آید. این مکان با توجه به موقعیت منحصر به فرد خود می‌توانسته یکی از مهم‌ترین، مقبول‌ترین و سرزنده‌ترین فضاهای عمومی در شهر تهران باشد، اما اگر امروز این مکان با تمام پتانسیل‌های نا‌م‌برده، نتوانسته است در کارکرد اصلی خود ظاهر شود، چه موانعی بر سر شکل‌گیری فضای نوین شهری در چهارراه ولیعصر وجود دارد؟ این مقاله ضمن پرداختن به فرایند اجتماعی‌شدن انسان، نقش آن را در فضاهای عمومی شهر مطالعه می‌کند. در بخش بعد به بررسی چهارراه ولیعصر به عنوان فضایی با پتانسیل زیاد برای تبدیل‌شدن به یک فضای جمعی می‌پردازد و در انتها عوامل بازدارندۀ تبدیل چهارراه ولیعصر به یک فضاهای جمعی شهری فعال و باکیفیت را عنوان می‌کند.
کلید واژگان
فضای جمعیفضای عمومی
چهارراه ولیعصر
فرایند اجتماعی‌شدن
شماره نشریه
44تاریخ نشر
2018-10-231397-08-01
ناشر
پژوهشکده هنر، معماری و شهرسازی نظرسازمان پدید آورنده
معاون پژوهشی دانشکده معماری وشهرسازی دانشگاه بین المللی امام خمینیدانشگاه پاریس 8، فرانسه و لابراتوار دکتری نظر، تهران، ایران.
شاپا
2008-74462008-2169
