میزگرد بررسی "نظام" برنامه ریزی شهری در ایران

Abstract

ناخشنودی از شهرهای امروز ایران تجربه مشترک شهروندان، متخصصان و مدیران است. نگاه عامیانه به این موضوع تنها به دنبال "یک" راه‌‌حل برای آن می‌گردد. اما شهر، محصول عالی تمدن بشر است که تحت‌تأثیر مؤلفه‌های بی‌شماری پدید می‌آید و پذیرش تأثیر بیش از ‌حد یک عامل در این زمینه، در حقیقت نوعی غفلت از مسئله است. تهران، بزرگ‌ترین شهر ایران با نقش ملی و بین‌المللی خود، به‌خصوص با توجه موقعیت ویژه ایران در جهان، نماد و مصداق عام روش‌های مدیریت شهری ماست. از این رو هرگاه بحث برنامه‌ریزی شهری مطرح می‌شود، طرح جامع تهران از نقد بی‌نصیب نمی‌ماند و حق نیز جز این نیست. در میان عوامل مهم تأثیر‌گذار بر ساخت شهرهای ایران، نظام حاکم بر تهیه، تصویب و مدیریت طرح‌های توسعه شهری سهم قابل توجهی را به خود اختصاص می‌دهد. ساختار قدرت در جامعه، نگاه مدیران به حقوق شهروندان، فضای شهر در منظر مردم و تصمیم‌گیران، نقش‌های مربوط به شهر و مولفه‌های دیگری از این دست در تبیین چگونگی و چیستی نظام برنامه‌ریزی سهم به سزایی دارد. نخستین ویژه‌نامه نهاد توسعه تهران با دعوت از برخی صاحب‌نظران و دست‌اندرکاران برنامه‌ریزی شهری به تبیین این نظام در ایران پرداخته است. دکتر ماجدی، دکتر مطوف، دکتر دانشپور، مهندس سعیدی‌نیا و دکتر کاظمیان، از صاحب نظران حاضر در این نشست هستند که دیدگاه‌هایی موافق و معارض با یکدیگر دارند که برای نخبگان مسائل شهری ایران جالب توجه است و نقدهای بسیاری را طلب می‌کند. توافق حاضران در نتیجه پایانی بحث از دستاوردهای قابل تأمل این جلسه بود