سنتز هیدروژل نانوکامپوزیت آهن و بررسی رهایش داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین

Abstract

<em>در این پژوهش برای اولین بار هیدروژل نانو‌‎کامپوزیت آهن بر پایه پلی (2- دی متیل آمینو) اتیلن </em><em>متاآکریلات پیوند زده شده بر روی پلیمر زیست‌سازگار ثعلب سنتز شد. تکپار‌های (2- دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات</em><em> بر روی اسکلت ثعلب پیوند زده می‌شوند و هم زمان با آن، اتصال­های عرضی نیز ایجاد می‌شوند. در واکنش یاد شده متیلن‌بیس‌آکریل‌آمید (</em><em>MBA</em><em>) به عنوان شبکه‌ساز و آمونیوم پرسولفات (</em><em>APS</em><em>) به عنوان آغازگر گرمایی عمل می‌کنند. عامل ­های مؤثر بر میزان جذب آب به روش سیستماتیک بهینه‌سازی شدند تا ابرجاذبی با بالاترین ظرفیت تورمی به‌دست آید. سپس رفتار تورمی ابرجاذب‌ بهینه شده در شرایط گوناگون (محلول‌های نمکی متفاوت، محلول آبی با </em><em>pH</em><em>های متفاوت، مخلوط حلال‌های آلی با آب و...) بررسی شد. سنتیک جذب آب در شرایط عادی و تحت بار نیز مطالعه و در مورد برگشت‌پذیری تعدادی از رفتار‌های هوشمندانه آن­ها پژوهش شد. رهایش داروی دوکسوروبیسین از ساختار هیدروژل نانو‌کامپوزیت آهن مورد بررسی قرار </em><em>گرفت</em><em>. نتیجه­ های آزمایش به‌خوبی نشان داد که رهایش داروی دوکسوروبیسین از هیدروژل سنتز شده </em><em>به</em><em>pH</em><em> محیط حساس است. برای اثبات پیوند خوردن (2- دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات بر روی ثعلب از طیف </em><em>FT-IR</em><em>استفاده شد. ریخت‌شناسی هیدروژل نیز با دستگاه </em><em>SEM</em><em> بررسی شد. قطر نانو ذره ­ها با تصویر </em><em>TEM</em><em> و </em><em>AFM</em><em> حدود 9 تا 11 نانومتر تخمین زده شد.</em>