اثر تراکم بوته بر خصوصیات زراعی هیبریدهای جدید آفتابگردان در کشت تابستانه

Abstract

مطالعه حاضر به‌منظور تعیین تراکم کاشت مناسب برای هیبریدهای جدید آفتابگردان در کشت دوم انجام شد. برای این منظور واکنش چهار هیبرید آفتابگردان برزگر، قاسم، فرخ و SHF81-90 به تراکم‌های مختلف کاشت 8، 10 ، 12 و 14 بوته در مترمربع به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقاتی اسلام‌آباد‌غرب در سال‌های 1391 و 1392 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه واریانس دو ساله داده‌ها نشان داد که اثر تراکم بوته بر همه صفات مورد ارزیابی به استثنای شاخص برداشت معنی‌دار بود. هیبریدهای مورد ارزیابی نیز به استثنای تعداد دانه در طبق از نظر همه صفات مورد بررسی دارای تفاوت معنی‌داری بودند. اثر متقابل تراکم کاشت × ژنوتیپ تنها برای تعداد دانه در طبق و وزن هزار دانه معنی‌دار بود. مقایسه میانگین داده‌ها نشان داد که عملکرد دانه به عنوان مهم‌ترین صفت اصلاحی آفتابگردان با افزایش تراکم بوته به صورت خطی افزایش یافت. به‌طوری که عملکرد دانه در تراکم‌های 8، 10، 12 و 14 بوته در مترمربع به ترتیب 3555 ، 4043، 4550 و 5167 کیلوگرم در هکتار بود. در میان هیبریدهای مورد بررسی هیبرید برزگر که از طول دوره رشد بیشتری نسبت به سایر هیبریدها برخوردار بود با 4638 کیلوگرم در هکتار دارای عملکرد بیشتری نسبت به هیبریدهای قاسم، SHF81-90 و فرخ به ترتیب با 4102، 4447 و 4128 کیلوگرم در هکتار بود.