مقایسۀ میزان سازگاری اجتماعی در بین افراد معتاد و غیر معتاد شهر ایلام

Abstract

مسئلۀ اعتیاد در کنار بحران زیست محیطی، بحران هسته ایی و بحران جمعیت یکی از چهار بحران مهم بشر در قرن حاضر است بعضی خصوصیات و ویژگی های شخصیتی، امکان رفتن شخص به سمت اعتیاد را بیشتر می کند برای مثال اگر فردی به شکلی افراطی خجالتی و کم رو باشد و با مصرف ماده ی مخدر احساس آرامش و اجتماعی بودن بکند، امکان آن وجود دارد که بخواهد بار دیگر آن ماده را مصرف کند و فرایند اعتیاد را به جریان بیاندازد. هدف از این پژوهش، مقایسۀ سازگاری اجتماعی در افراد معتاد و غیرمعتاد شهر ایلام بود که به روش علی- مقایسه ای انجام شد. جامعۀ آماری این پژوهش شامل همۀ مردان مصرف کننده و غیر مصرف کنندۀ مواد مخدر در فاصلۀ سنی 18 تا 35 سال را در بر می گیرد که تعداد 100 نفر از آنان؛ به عنوان نمونه، با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس سازگاری اجتماعی ویزمن و پی کل بود. جهت بررسی فرضیات از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری MANOVA استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که متغیر سازگاری اجتماعی و ابعاد هفت گانۀ آن در بین افراد معتاد و غیرمعتاد تفاوت معنادار در سطح (1P