کاربرد GIS و RS در برنامه ریزی آمایش سرزمین با تأکید بر زیربخش کشاورزی (مطالعه موردی: استان اصفهان)

Abstract

به کارگیری سامانه GIS و RS یکی از جدیدترین روش‌های ارزیابی اراضی و اجرای پروژه‌های آمایش سرزمین است. لذا آشنا نمودن کامل کاربران با قابلیت‌ها و محدودیت‌های ابزار GIS و RS در اجرای برنامه‌های آمایشی و مدیریت اراضی به منظور پرهیز از ارزیابی‌های نادرست ضرورت می‌یابد. این بررسی با هدف ارزیابی مدیریت اراضی کشاورزی با بهره‌گیری از ابزار GISو RS در استان اصفهان انجام پذیرفت. روش پژوهش «توصیفی و تحلیلی» است که از مدل‌های کمّی استفاده شده است. جامعة آماری پژوهش، شهرستان‌های استان اصفهان را شامل می­شود؛ و در نهایت به منظور تأمین قسمتی از نیازهای اطلاعاتی بخش کشاورزی، برآورد سطح و تهیة نقشة اراضی کشاورزی استان اصفهان با بهره­گیری از GIS ترسیم گردیده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد؛ شهرستان‌های استان از لحاظ مساحت اراضی کشاورزی در چهار سطح طبقه‌بندی گردیده‌اند که شهرستان اصفهان در سطح یک و شهرستان‌های نائین،خمینی شهر، خوانسار و لنجان در سطح چهار قرار گرفته‌اند و سایر شهرستان‌ها حد فاصل شهرستان‌های اصفهان و نائین واقع شده‌اند.