اثر لیزر درمانی کم توان، ورزش درمانی و دارو درمانی بر روی سندرم درد میوفاشیال در ناحیه عضله ذوزنقه‌ای فوقانی: یک کارآزمایی بالینی

Abstract

چکیده زمینه و هدف: از آنجایی که سندرم درد میوفاشیال در ناحیه عضله ذوزنقه­ای شایع‌ است، لذا هدف این مطالعه، تعیین و مقایسه اثر لیزر درمانی کم توان، ورزش ­درمانی و دارو درمانی بر روی سندرم درد میوفاشیال در عضله ذوزنقه­ای فوقانی بیماران مراجعه کننده به کلینیک­های طب فیزیکی اصفهان در سال 1392 بود. مواد و روش­ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 44 بیمار به طور تصادفی به دو گروه ورزش و دارو (24 نفر) و لیزر، ورزش­ و دارو (20 نفر) تقسیم شدند. علائم براساس مقیاس آنالوگ بصری(Visual Analogue Scale; VAS)، شاخص از کار افتادگی گردن(Neck Disability Index; NDI) و شاخص درد و از کار افتادگی شانه (Shoulder Pain and Disability Index; SPDI) در سه مرحله قبل از درمان، بلافاصله بعد­ از درمان و یک ماه بعد از درمان ارزیابی شدند. از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس با اندازه­گیری­های مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد. نتایج: تفاوت معنی­داری در گروه­های مورد مطالعه از نظر VAS، NDI و SPDI، ­قبل و بعد از شروع درمان مشاهده شد (001/0>P). بلافاصله پس از درمان، لیزر درمانی نسبت به گروه کنترل، اثر مطلوب­تری بر روی VAS داشت (032/0=P). با این حال، ارزیابی انجام شده یک ماه پس از درمان، تفاوتی معنی­دار در سه مقیاس را در دو روش درمانی نشان نداد (05/0<P). نتیجه‌گیری: باتوجه به نتایج، روش ورزش و دارو و روش لیزر، ورزش­ و دارو در درازمدت اثر مشابهی بر تسکین درد و رفع علائم بیماران دارای سندرم درد میوفاشیال دارند، اما بلافاصله پس از درمان، روش لیزر، ورزش­ و دارو نتایج مطلوب‌تری بر روی مقیاس آنالوگ بصری ایجاد می‌­کند. واژه­های کلیدی: ورزش درمانی، دارو درمانی، لیزر ­درمانی، سندرم درد میوفاشیال