بررسی اثر تمرین مقاومتی اندام فوقانی در پی یک دوره بی‌تحرکی اندام تحتانی بر بیان ژن‌های FoxO3a، MuRF1و MAFbx عضلۀ نعلی رت‌های تمرین‌کرده

Abstract

<br /> نداشتن فعالیت می‌تواند در نهایت به چاقی و فعال کردن مسیرهای پیام‌رسان پروتئولیزی و کاهش حجم و قدرت انقباضی عضلۀ اسکلتی منجر شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی در دورة عدم استفاده عضلانی بر بیان ژن‌های تنظیم‌گر فرایندهای آتروفی عضلة نعلی رت‌های تمرین‌کرده است. به همین منظور 18 سر رت نر اسپراگ داولی به دو گروه کنترل (6n=) و تمرین استقامتی (12n=) تقسیم شدند. رت‌های گروه تمرین استقامتی 6 هفته و هر هفته 5 جلسه بر روی تردمیل دویدند. سپس اندام تحتانی حیوانات به مدت 7 روز با روش قالب‌گیری بی‌تحرک شد و رت‌ها به دو گروه کنترل بی‌تحرک (6n=) و تمرین مقاومتی (6n=) تقسیم شدند. رت‌های گروه تمرین مقاومتی همراه با بی‌تحرکی 3 جلسه تمرین مقاومتی را به‌صورت 3 ست 5 تکراری بالا رفتن از نردبان با دست‌ها انجام دادند. پس از اتمام 7 روز بی‌تحرکی، عضلۀ نعلی استخراج و میزان سطوح بیان ژن‌های (FoxO3a، MuRF1 و MAFbx) با تکنیک Real time-PCR سنجیده شد. برای تعیین تفاوت‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا‌داری بین گروه‌ها (05/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد، اجرای تمرین مقاومتی نسبت به گروه بی‌تحرکی استقامتی موجب کاهش معنادارFoxO3a (001/0P=)، MuRF1(013/0P=)، MAFbx(008/0P=) شده است. به‌نظر می‌رسد تمرین مقاومتی از طریق کاهش یا عدم افزایش بیان ژن‌های FOXO، MuRF1 و MAFbx از آتروفی عضلانی در دورة بی‌تحرکی جلوگیری کرده است و احتمالاً تمرین مقاومتی راه‌حل مناسبی برای کاهش آتروفی عضلانی ناشی از بی‌تحرکی عضلانی است.