آثار تمرین مقاومتی با شدت‌های بالا و متوسط بر پروفایل لیپیدی، شاخص گلایسمیک و FGF21 در بیماران دیابتی نوع دو

Abstract

<br /> پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر 12 هفته تمرین مقاومتی با شدت‌های بالا و متوسط بر کنترل متابولیک مردان دیابتی نوع دو انجام گرفت.<br /> 32 مرد دیابتی نوع دو با میانگین سنی 94/1 ±98/47 سال به‌صورت تصادفی به سه گروه، شدت متوسط (12 هفته تمرین مقاومتی با شدت 60 تا 65 درصد یک تکرار بیشینه در 3 ست با 12 تکرار)، شدت بالا (12 هفته تمرین مقاومتی با شدت80 تا 85 درصد یک تکـرار بیشینه در 4 ست با 7 تکرار) و کنترل (بدون هیچ برنامة تمرینی) تقسیم شـدند. نمونة خونی پس از 10 ساعت ناشتایی شبانه، قبل و پس از اتمام برنامة تمرینی اخذ شد. آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر (با تعامل درون‌گروهی – بین‌گروهی) به‌منظور تحلیل داده‌ها استفاده شد. مقاومت به انسولین، تری گلیسرید و شاخص تودة بدنی تغییر معناداری نداشتند. هموگلوبین گلیکوزیله،HDL ،LDL ، درصد چربی و قدرت عضلانی در گروه‌های تجربی، نسبت به گروه کنترل بهبود معناداری یافتند. فاکتور رشد فیبروبلاستی 21 در هر دو گروه تجربی در پس‌آزمون افزایشی معنادار داشت که این افزایش نسبت به گروه کنترل نیز معنادار بود. در مجموع می‌توان گفت تمرینات مقاومتی و به‌ویژه تمرینات با شدت بالاتر، در بهبود پروفایل گلایسمیک و لیپیدی در افراد مبتلا به دیابت نوع دو نقش مؤثری دارد.