تغییرات مقاومت به انسولین و رزیستین سرمی بعد از ۱۰ هفته تمرین تناوبی شدید در مردان دارای اضافه وزن و چاق

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ۱۰ هفته تمرین تناوبی شدید بر مقاومت به انسولین و سطوح سرمی رزیستین در مردان دارای اضافه وزن و چاق انجام شد. ۱۸ مرد با میانگین سنی۳۶ /۲ ±۷ /۲۰ سال و شاخص توده بدن kg/m2 ۲۸/۷±۲/۶۸ به صورت تصادفی در دو گروه نه نفری شامل گروه کنترل و تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم بندی شدند. آزمودنی ها در گروه HIIT به مدت ۱۰ هفته و سه جلسه در هفته (۱۰ وهله دویدن یک دقیقه ای) در برنامه تمرینی شرکت کردند. شدت تمرین ۹۰-۸۰ درصد ضربان قلب هدف بود. ۴۸ ساعت بعد از جلسه آخر تمرین خونگیری در شرایط ناشتایی انجام گرفت. مقایسه تغییرات بین گروهی و درون گروهی به ترتیب با آزمون تحلیل کوواریانس و t زوجی انجام و معناداری در سطح ۰/۰۵>p در نظر گفته شد. نتایج بین گروهی نشان داد که تغییرات در هیچکدام از متغیرهای بررسی شده به جز وزن بدن (۰/۰۴۲=p) بین گروه HIIT و کنترل معنادار نبوده است. اما کاهش معنادار BMI <br /><br /> (۰/۰۰۲=p )، مقاومت به انسولین (۰/۰۲۹=p)، درصد چربی بدن (۰/۰۰۵=p) و وزن بدن (۰/۰۱=p) در گروه HIIT مشاهده شد. همچنین، VO2max در گروه HIIT به صورت معناداری افزایش یافت (001/0>p). باوجود این، تغییرات درون گروهی (۰/۳۸=p) و بین گروهی (۰/۴۵۹=p) سطوح رزیستین از نظر آماری معنادار نبود. نتایج حاضر نشان داد که HIIT نقش موثری در کاهش مقاومت به انسولین و بهبود ترکیب بدن در مردان دارای اضافه وزن و چاق دارد، که این اثرات مثبت HIIT مستقل از تغییرات در سطوح رزیستین اتفاق می افتد.