پاسخ حاد برخی عوامل همودینامیک به پیاده روی روی تردمیل با محدودیت جریان خون در دختران جوان غیرفعال

Abstract

تغییر عوامل همودینامیک حین ورزش به نوع و حجم تمرین وابسته است. اما این تغییرات پس از ورزش با محدودیت جریان خون (BFR) کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق، بررسی پاسخ حاد برخی عوامل همودینامیک به یک جلسه راه رفتن روی تردمیل با BFR در دختران جوان بود. 30 دختر جوان سالم با میانگین سنی 76/1±27/20 سال و وزن 80/3±61/53 کیلوگرم، که داوطلب شرکت در مطالعه بودند، به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند و به‌طور تصادفی در سه گروه: 1. راه رفتن روی تردمیل با BFR (با شدت 2مایل بر ساعت، 5 ست2 دقیقه­ای با یک دقیقه استراحت بین هر ست)، 2. راه رفتن روی تردمیل بدون BFR (با همان حجم گروه BFR) و 3. کنترل (با BFR و بدون ورزش) قرار گرفتند. ضربان قلب (HR)، فشارخون سیستولیک (SBP)، فشارخون دیاستولیک (DBP)، فشار متوسط شریانی (MAP) و حاصل‌ضرب فشارخون سیستولیک در ضربان قلب (RPP) پیش از شروع جلسۀ ورزش و 20 دقیقه پس از پایان جلسه اندازه­گیری شد. برای محدود کردن جریان خون از دستگاه تورنیکت استفاده شد. MAP با استفاده از فرمول زیر برای هر فرد محاسبه شد: MAP=(DBP+0.33(SBP-DBP)) برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از ANOVA استفاده شد. سطح معنا­داری آماری 05/0 P<تعیین شد. تحلیل داده­ها نشان داد هر دو برنامۀ ورزشی موجب افزایش معنا­دار HR، SBP و RPP در مقایسه با مقادیر پیش از تمرین شد (05/0P<). پس از یک جلسه ورزش، بینRPP ، HR و SBP سه گروه تفاوت معناداری مشاهده شد (05/0P<) و میزان افزایش در گروه BFR بیشتر از گروه بدون BFR بود. این در حالی است که بین مقادیر DBPو MAP در گروه­های مختلف پس از یک جلسه راه رفتن روی تردمیل با BFR تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>). نتایج نشان داد BFR موجب تغییر برخی عوامل همودینامیک می­شود؛ که بیانگر افزایش نیازهای عضلۀ قلب در پاسخ به ورزش BFRاست.