تحلیل آراء و اندیشه های آیت الله سید محمد حسینی بهشتی در حوزه حقوق عمومی و تاثیر آن بر شکل گیری و تفسیر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

Abstract

<strong> </strong><br /> <strong>یاسر پرورش<strong>[1]</strong>- یاسر روستایی حسین آبادی<strong>[2]</strong>- احمد رنجبر<strong>[3]</strong></strong><br /> <strong>تاریخ دریافت: 8/6/1398- تاریخ پذیرش: 16/9/1398</strong><br /> <strong> </strong><br /> <strong>چکیده </strong><br /> قانون اساسی نماد تفکر یک جامعه و ریشه در دیدگاه های نخبگان مورد قبول جامعه دارد. این یعنی اینکه افرادی مطلع و اثرگذار در افکار عمومی، شیوه هایی را پیشنهاد و به تصویب عموم می رسانند که روابط و ضوابط مشخصی در جامعه حاکم شود. شهید بهشتی یکی از نخبگان مورد قبول موافقان و مخالفان مکتبی و نظری خود، چه در زمان حیات و حتی پس از آن بوده است. از این رو اثرگذاری بسیاری در تدوین اصول قوانین اساسی داشته است. از طرفی منطق و استدلال ایشان در مواجهه با مباحث مورد اختلاف، موجب گردیده تا اثری مثبت بر روند قانونگذاری بر اساس اصول انسانی و اسلامی داشته باشد. از این رو ایشان یکی از پدران قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است. در این مقاله به بحث در نوع اثرگذاری و چالش های حقوقی مطرح شده در تصویب اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، با تأکید بر نقش شهید بهشتی پرداخته شده است.<br /> <br clear="all" /><br /> <br /> [1] - دانشجوی دکتری، حقوق عمومی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران<br /> spss.computer2010@gmail.com<br /> <br /> <br /> [2] - استادیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق عمومی، واحد میناب، دانشگاه آزاد اسلامی، میناب، ایران: نویسنده مسئول<br /> <br /> <br /> [3] - استادیار و عضو هیئت علمی، گروه حقوق، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرعباس، ایران<br /> <br /> <br /> <strong> </strong><br />