پیامد هوموسی شدن کاه گندم و توانایی ریزجانداران آن بر جذب زیستی سرب از یک آب آلوده

Abstract

<strong>یکی از روش</strong><strong>‌</strong><strong>هایی که برای جداسازی فلزهای سنگین از زیستگاه‌های آبی استفاده می‌شود، جذب زیستی است. هدف این پژوهش، ارزیابی پیامد هوموسی شدن و توانایی ریزجانداران کاه ‌گندم در جذب و نگهداری سرب از محیط‌های آبی بود. برای دستیابی به این هدف، کاه گندم در دمای آزمایشگاه و رطوبت 70 درصد برای هوموسی شدن نگهداری شد و در هر یک از روزهای 1، 20 و 60 ، نمونه‌هایی از آن برداشت شد و برخی از ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن‌ها بررسی شد. سپس دو زیر نمونه سترون و ناسترون از آن آماده شد و همدماهای جذب سرب بر هر یک از مانده‌های نمونه‌برداری شده سترون و ناسترون با کاربرد غلظت‌های گوناگونی از سرب در محلول 001/0 نرمال نیترات سدیم در </strong><strong>pH</strong><strong> برابر 6 بررسی شد. از میان همدماهای جذب لانگمیر، فروندلیچ و تمکین تنها مدل تمکین بر داده</strong><strong>‌</strong><strong>های جذب سرب خوب برازش نشد. بیشترین گنجایش جذب سرب 36/63 و 41/108 میلی‌گرم بر گرم به‌ترتیب در نمونه کاه گندم تازه- سترون شده و کاه گندم هوموسی شده ناسترون براورد شد. درصد جذب سرب در بالاترین غلظت به‌کار رفته آن در نمونه‌های ناسترون کاه گندم در روزهای انکوباسیون 1، 20 و 60 به‌ترتیب برابر 21/32، 43 و 96/60 درصد بود. با پیشرفت هوموسی شدن کاه گندم ضریب‌های </strong><strong>K_l </strong><strong>، </strong><strong>n</strong><strong> و </strong><strong>K_f</strong><strong> نیز افزایش یافت. همه فراسنجه‌های جذب سرب در کاه گندم ناسترون به اندازه چشمگیری بیشتر از نمونه‌های سترون شده بود و این نشان می‌دهد که ریزجانداران کاه توانایی بالایی در جذب سرب از محیط آبی دارند.</strong>