بررسی کارآیی روش احیای زیستی در حذف آلودگی هیدروکربورهای حلقوی (PAHs) از آبهای خلیج فارس

Abstract

در این تحقیق آلودگی آب خلیج فارس به مواد نفتی در نقاطی نزدیک به سواحل استان بوشهر اندازه‌گیری و مورد بررسی قرار گرفت. مناطق امام حسن (ع) و عسلویه مهم‌ترین مناطق از نظر نزدیکی به بندرگاه و تأسیسات نفتی می‌باشند که دارای آلودگی بالا هستند. میزان هیدروکربورهای حلقوی (PAHs) در این نقاط به ترتیب ppm 9/83 و ppm 1/29 می‌باشد. PAH ها ترکیبات آروماتیک با حلقه‌های به هم پیوسته بنزنی مانند نفتالین و فنانترن می‌باشند که به صورت آلاینده از طریق پالایشگاههای نفت، پساب کارخانه‌های تولید کک و غیره وارد محیط ‌زیست می‌گردند. از رسوبات سواحل این مناطق نمونه‌برداری و باکتری‌های تجزیه کننده مواد نفتی جداسازی گردید. هشت گونه باکتری که قابلیت رشد و تکثیر در رسوبات آلوده به مواد نفتی داشتند، شناسایی شدند. غالب این باکتری‌ها در گروه <em>سودوموناس،</em> گرم منفی و کاتالاز مثبت بودند. سپس توانایی سویه‌های جدا شده مورد بررسی قرار گرفت و نتیجه‌گیری شد که 4 سویه از باکتری‌های فوق بهترین هستند. بعد در بیو راکتور RBCp فعالیت آنها به صورت مخلوط مطالعه گردید. در حالت پایدار کاهش COD به حدود 73 و PAHsبه 66 درصد ‌رسید. حذف بیولوژیکی TPH نیز در یک راکتور بیو فیلمی با بستر متحرک (MBBR) و با حضور باکتری‌های فوق در سه زمان ماند هیدرولیکی 18، 36 و 48 ساعت در COD های مابین 800 تا 2000 میلی‌گرم بر لیتر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که با کشت مخلوط و میکروب‌های جدا شده حداکثر حذف COD و TOC به ترتیب به81 و 79 درصد می‌رسد.