بررسی تاثیر سطوح مختلف کمپوست شهری بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم نان رقم چمران تحت تنش شوری

Abstract

تنش‌های غیرزیستی مانند خشکی، شوری، درجه حرارت بالا، سمیت مواد شیمیایی و تنش های اکسیداتیو تهدیدی جدی برای کشاورزی و محیط زیست می باشد. این بررسی در سال 1397 در گلخانه تحقیقاتی واقع در شهرستان خرم آباد، استان لرستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش در این بررسی عبارت از سه سطح شوری شامل شاهد (صفر دسی زیمنس بر متر)، نش ملایم (4 دسی زیمنس بر متر) و تنش شدید (8 دسی زیمنس بر متر)؛ و پنج سطح کود زیستی کمپوست شامل عدم مصرف کمپوست به عنوان شاهد، مصرف دو، چهار، شش و هشت تن در هکتار کمپوست شهری بودند. نتایج نشان داد تنش شوری به صورت معنی داری باعث کاهش تعداد دانه در سنبله گیاه گندم گردید و کمترین تعداد دانه در سنبله گیاه در تیمارهای تنش شدید شوری به ثبت رسید. همچنین، تنش شوری شدید به صورت معنی داری شاخص برداشت دانه را نسبت به شرایط عدم وجود تنش کاهش داد و مقدار شاخص برداشت را از 52 درصد در شرایط عدم تنش به 29 درصد در شرایط تنش شدید رساند. کمترین عملکرد دانه گیاه در تیمارهای تنش شوری و عدم مصرف کمپوست به میزان 6/2 تن در هکتار به ثبت رسید. با توجه به نقش مهم کودهای زیستی در بهبود خصوصیات فیزیکی، شیمیایی، زیستی و حاصلخیزی خاک تأمین سطوح مناسب این مواد در خاک به‌منظور کاهش مصرف نهاده‌های شیمیایی در راستای تحقق اهداف کشاورزی پایدار به‌منظور دستیابی به یک عملکرد پایدار ضروری می‌باشد.