کاربرد پدافند غیر عامل در امنیت شهری با تاکید بر محیط های حاشیه نشین شهر تبریز

Abstract

طبق دیدگاه اندیشمندان، ویژگی شهرهای کشورهای در حال توسعه، شهر نشینی افراطی ، افزایش ناگهانی جمعیت شهرها و به تبع آن توسعه ناپایدار شهری است، به طوری که توسعه نامتوازن شهری در کشورهای در حال توسعه باعث بروز مسائل و آسیب های شهری چون، حاشیه نشینی، زاغه نشینی، سرقت، بزهکاری و به یک معنا ناامنی شهری شده که تهدید کننده امنیت پایدار شهری است. با نگاهی به روند رو به تزاید محیط های حاشیه نشین در مادر شهر تبریز می توان دریافت که برقراری امنیت در ساختار شهری و برخوردارکردن شهروندان از احساس امنیت در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و محیطی یکی از دغدغه های مهم متولیان امور انتظامی است. لذا، مقاله حاضر، به منظور دستیابی به راهکارهایی برای تحقق امنیت شهری از طریق کاربرد پدافند غیرعامل به لحاظ نظری نگارش شده است؛ زیرا یکی از کارکردهای مهم پدافند غیر عامل حفاظت از شهرهاست تا از این رهگذر، پویایی حیات شهری را در پرتو امنیت محلی و ملی ایجاد کند. بنابراین، نویسندگان درصدند با الهام گرفتن از تئوری های امنیت شهری و حاشینه نشینی(کیلنارد و لوئیس) و تئوری پنجره های شکسته، تئوری های مهاجرت و حاشیه نشینی تکنیک های پدافند غیرعامل (شامل آموزش فرهنگ شهروندی، توانمند سازی اقتصادی حاشیه نشینان، افزایش احساس تعلق حاشیه نشینان به شهر و ... ) را برای ارتقای امنیت شهری با استفاده از کاربرد پدافند غیر عامل ارائه کنند.