روابط همسایگی و احساس امنیت اجتماعی (مطالعه شهروندان شهر تبریز)

Abstract

این تحقیق به بررسی تاثیر روابط همسایگی بر میزان احساس امنیت اجتماعی در بین شهروندان شهر تبریز پرداخته است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و جامعه آماری تحقیق را کلیه شهروندان بالای 15 سال ساکن در مناطق مختلف ده گانه شهر تبریز تشکیل می دهند. شیوه نمونه گیری از نوع نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای می باشد و ابزار اندازه گیری تحقیق پرسشنامه محقق ساخته است که بر اساس متغیر ها و مفاهیم منتج از نظریات مطرح در تحقیق طراحی شده است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 400 نفر تعیین شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد میزان احساس امنیت در بین شهر وندان در حد نسبتاً بالا بوده و از روابط همسایگی متاثر می گردد. در مناطقی که روابط همسایگی از عمق، وابستگی و رضایت بیشتری برخوردار است ، احساس امنیت اجتماعی بیشتر است. هم چنین بررسی تاثیر متغیرهای زمینه ای بر احساس امنیت و روابط همسایگی نشان دهنده ارتباط معنی دار بین نوع مالکیت، بعد خانوار، وضع تاهل، پایگاه اقتصادی و اجتماعی و سابقه اقامت در محله با احساس امنیت و روابط همسایگی می باشد. در نهایت می توان گفت رواج روابط همسایگی از طریق ایجاد پیوندهای اجتماعی به عنوان مکانیسم کنترل و نظم اجتماعی عمل کرده و با نظارت افراد بر اعمال همدیگر از میزان جرائم کاسته و به افزایش احساس امنیت اجتماعی در سطح محلات و در نتیجه جامعه کمک می نماید.