خودکشی معضل اجتماعی

Abstract

خودکشی به معنای نابودی و از بین بردن خود یا به اصطلاح (قتل نفس) سالیان درازی است که از رواب عشیره ای و سنتی و تا رابطه پیچیده صنعتی- شهری امروزی گریبان بشر را گرفته و در فراز و نشیب تحولات اجتماعی، قلب و روح جسمی خانواده و جوامع را آزرده است. خودکشی از آسیب های مهم فردی و اجتماعی است که به طور متوسط در میان معتادان و بیماران روانی بیش تر است. فرد خودکشی کننده بر این باور است که در زندگی به اهداف و امیال خود نرسیده است و زندگی مفهوم خود را از دست داده است و مرگ بهتر از آن قلمداد می شود. از عمده ترین از عمده ترین دلایل خودکشی در ایران فقر و افسردگی اعلام شده است. منابع مورد استفاده برای گردآوری داده ها عبارتند از: منابع داخلی و خارجی در این میان می توان به نقش عواملی که در خودکشی تأثیر دارند اشاره کرد. که از جمله آنان نقش متغیر اقتصادی در خودکشی- رابطه تقلید و خودکشی- نقش تغییرات اجتماعی در خودکشی- نقش خانواده در خودکشی توجه کرد. در این مقاله از روش کتابخانه ای و اسنادی استفاده شده است. نظریه کلاسیک خودکشی دورکیم بنیان های نظری و تجربی بسیار قوی برای مطالعه مربوط به خودکشی است. خودکشی نه تنها برای فردی که به این عمل اقدام می کند زیان بار است بلکه برای اجتماع نیز زیان معنوی فراوان به بار می آورد. اگر پدیده خودکشی را متغیر وابسته در نظر بگیریم عوامل اقتصادی، تغییرات اجتماعی، دین، تقلید و نهاد خانواده را می توان متغبر مستقل در نظر گرفت. پدیده خودکشی که از عوارض علمی عصر حاضر است بیشتر متأثر از نا به سامانی ها، اختلال های روانی و نابرابری اجتماعی است