نتایج کاربرد سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد جو در تاریخ های مختلف کاشت در مازندران

Abstract

این آزمایش به ‌صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی مازندران، مزرعه ایستگاه تحقیقات زراعی بایع‌کلا شهرستان نکا در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. سه تاریخ کاشت20 آبان ماه، 5 و 20 آذرماه به عنوان عامل اصلی و ارقام جو صحرا، پروداکتیو‌ و لاین M₁₂و دو سطح محلول‌پاشی با سایکوسل شامل غلظت صفر (شاهد) و مصرف 8/2 لیتر در هکتار‌ به صورت فاکتوریل به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد حداکثر و حداقل تعداد سنبله در بوته، دانه در سنبله و عملکرد دانه به ترتیب تحت تاریخ‌های کاشت 5 و20 آذرماه حاصل گردید. رقم صحرا و لاین M₁₂به ترتیب دارای بیشترین و کمترین طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، سنبله در بوته، دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه بودند. با مصرف سایکوسل طول ساقه کاهش، اما طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، تعداد سنبله در بوته، دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه افزایش یافت. حداکثر و حداقل طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، دانه در سنبله و عملکرد دانه تحت اثر متقابل تاریخ کاشت5 آذرماه برای رقم صحرا و تاریخ کاشت 20 آذرماه برای لاین M₁₂ حاصل گردید. بنابراین تاریخ کاشت5 آذرماه، رقم صحرا و مصرف 8/2 لیتر سایکوسل در هکتار به علت افزایش اجزای عملکرد دانه و در نهایت عملکرد دانه فاکتورهای مناسب کاشت جو در استان مازندران معرفی می‌گردند.