ماهیت وفاداری زوجین از دیدگاه حقوقی، فقهی و روانشناسی و جایگاه آن در خانواده

Abstract

هدف این مقاله، بررسی و تبیین ماهیت‌ وفاداری‌ زوجین و نقض آن ‌از دیدگاه روانشناسی، حقوقی، فقهی و اخلاقی ‌است. برای رسیدن به این منظور از روش ‌تحقیق ‌توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. برای گردآوری اطلاعات نیز با استفاده از روش کتابخانه‌ای از راهبردها و ابزارهای گوناگونی ازجمله کتابها، مقالات، پایان­نامه­ها، لغتنامه‌ها، سایتهای اینترنتی، متون ‌چاپی‌ نمایه ‌شده در بانکهای‌ اطلاعاتی و دیگر منابع مرتبط در کتابخانه­های عمومی، تخصصی یا دیجیتال در این راستا بهره گرفته شده است. نتایج نشان داد که مطابق با قانون‌ مدنی ایران، زوجین به حسن‌ معاشرت با یکدیگر مکلف هستند. حسن ‌معاشرت مفهومی عرفی دارد و یکی از تکالیف غیرمالی مشترک زوجین است. وفاداری زوجین نسبت به یکدیگر را نیز می‌توان از مصداقهای حسن معاشرت تلقی کرد. اگرچه در قانون مدنی ایران صریحاً به تکلیف وفاداری اشاره‌ای ‌نشده است، سکوت قانونگذار به دلیل بدیهی‌بودن آن است؛ بدین معنا که زن و مرد باید به یکدیگر وفادار باشند؛ در غیر این صورت به بنیان خانواده لطمه وارد می­شود و خانواده را در معرض انحلال قرار می‌دهد. وفاداری در قالب سه نظریه قابل بررسی‌ است و درنهایت نظری که برتری دارد، این است که زوجین از برقراری رابطه‌ نامشروع با دیگران (اعم از زنا، لواط و یا مساحقه) خودداری کنند.