بررسی اثربخشی روش آموزشی خود دلگرم سازی شوان‌کر بر سلامت روانی و رضایت از زناشویی والدین دارای کودک کم توان ذهنی خفیف

Abstract

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی روش آموزشی دلگرم سازی برسلامت روانی و رضایت از زناشویی والدین دارای کودک کم­ توان ذهنی خفیف است. به این منظور از بین مدارس آموزش و پرورش استثنایی شهرتهران دو مدرسه در محدوده متوسط شهرانتخاب شد. پس از همتاسازی دانش ­آموزان براساس معیارهایی چون پایه تحصیلی، سن، سواد والدین و سطح درآمد خانواده، 36 نفر از والدین براساس نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل قرار گرفتند. ابتدا از هر دو گروه پیش­ آزمون گرفته شد و بعد از آموزش برنامه مورد نظر یک پس ­آزمون از هردو گروه به عمل آمد. پس از یک ماه یک آزمون پیگیری جهت بررسی ماندگاری یا ایجاد هرگونه تغییر در اثر آموزش از والدین به عمل آمد. در این پژوهش برای جمع­آوری اطلاعات از آزمون سلامت عمومی (GHQ-28) و رضایت زناشویی استفاده شد. جهت بررسی نتایج حاصل از آموزش از آمار توصیفی وآمار استنباطی (تحلیل کواریانس) استفاده شد. نتایج به دست آمده از تحلیل‌های پس آزمون نشان داد که روش آموزشی شوان­کر، سلامت روانی وخصوصاًً رضایت از زناشویی والدین را بهبود بخشیده است. همچنین این آموزش مقیاس‌های علائم جسمانی، اضطراب وکارکردهای اجتماعی را نیز بهبود داده است ولی بر میزان افسردگی تاثیری نداشته است. پیگیری نشان داد که اثرات آموزش بعد از یک ماه همچنان باقی مانده است. نکته قابل توجه اینکه تحلیل پیگیری نشان دهنده کاهش افسردگی آزمود نی­ ها پس از گذشت یک ماه بود. براین اساس می­ توان نتیجه ­گیری کرد که می­ توان تکنیک­ های دلگرم سازی رابه این والدین آموزش داد، این تکنیک­ ها می­ توانند در حفظ سلامت روانی والدین مؤثر باشند.