نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorگچلو, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorروزبهانی, عباسfa_IR
dc.contributor.authorبنی‏ حبیب, محمد ابراهیمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-01T22:59:06Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-22T22:59:07Z
dc.date.available1399-08-01T22:59:06Zfa_IR
dc.date.available2020-10-22T22:59:07Z
dc.date.issued2018-12-22en_US
dc.date.issued1397-10-01fa_IR
dc.date.submitted2018-04-30en_US
dc.date.submitted1397-02-10fa_IR
dc.identifier.citationگچلو, مهدی, روزبهانی, عباس, بنی‏ حبیب, محمد ابراهیم. (1397). توسعۀ شاخص ریسک منابع آب با روش تحلیل درخت خطا (مطالعۀ موردی: حوضۀ دریاچۀ ارومیه). اکوهیدرولوژی, 5(4), 1321-1334. doi: 10.22059/ije.2018.259636.902fa_IR
dc.identifier.issn2423-6098
dc.identifier.issn2423-6101
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/ije.2018.259636.902
dc.identifier.urihttps://ije.ut.ac.ir/article_69051.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/467945
dc.description.abstractپیامدهای منفی از بین‏ رفتن منابع آب برای حیات انسان و دیگر گونه‏های زیستی موجب شده تا بررسی اطمینان‏پذیری حوضه‏های آبریز برای تأمین این نیاز اساسی ضرورت یابد. از این رو، در پژوهش حاضر برای نخستین‏بار روش تحلیل ریسک برای شناسایی نقاط آسیب‏پذیر و ارائۀ یک شاخص جامع در مقیاس حوضۀ آبریز به کار گرفته شد. به این ترتیب، با استفاده از روش تحلیل ریسک درخت خطا رویداد نامطلوب حوضه تعیین شد. سپس، عوامل منجر بـه وقـوع آن شـامل مخـاطرات طبیعـی و تهدیدهای انسانی شناسایی و با کمک دروازه‏های منطقی، راه‏های منجر به وقوع شکست در حوضه به کمک روابط علی- معلولی مشخص شدند. این مدل در قالب یک مطالعۀ موردی برای حوضۀ دریاچۀ ارومیه ارائه شد. «ریسک شکست حوضۀ دریاچۀ ارومیه» به عنوان رویداد رأس در ساختار درخت خطا، از وقوع عواملی همچون شکست‏های کمیت آب، کیفیت آب، اکولوژیکی، اجتماعی و اقتصادی در نظر گرفته شد. احتمال شکست رویداد رأس، بر اساس نتایج به‏دست‏آمده از احتمال تجمیع‏شده توسط دیدگاه‌های کارشناسان، 57 درصد برآورد شد. به دلیل احتمال زیاد شکست، برای افزایش اطمینان‏پذیری حوضه، از شاخص بیرنبام برای «اندازه‏گیری اهمیت» رویدادهای پایه استفاده شد. بر اساس نتایج، به‏ترتیب سه رویداد «حکمرانی نامناسب»، «پایین‏بودن سطح آگاهی حوضه‏نشینان»، و «عدم رهاسازی حقابۀ زیست‏محیطی» بیشترین سهم را در وقوع رویداد رأس داشتند. درنتیجه، شاخص جامع به‏دست‏آمده می‏تواند به عنوان یک معیار کلی برای بررسی ریسک منابع آب در سایر حوضه‏های ایران توصیه شود.fa_IR
dc.format.extent928
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده علوم و فنون نوین دانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherFaculty of New Sciences and Technologies, University of Tehranen_US
dc.relation.ispartofاکوهیدرولوژیfa_IR
dc.relation.ispartofIranian journal of Ecohydrologyen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/ije.2018.259636.902
dc.subjectتحلیل درخت خطا (FTA)fa_IR
dc.subjectتحلیل ریسکfa_IR
dc.subjectحوضۀ دریاچۀ ارومیهfa_IR
dc.subjectشاخص بیرنبامfa_IR
dc.subjectمدیریت منابع آب در اکوسیستم های طبیعیfa_IR
dc.titleتوسعۀ شاخص ریسک منابع آب با روش تحلیل درخت خطا (مطالعۀ موردی: حوضۀ دریاچۀ ارومیه)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد مهندسی منابع آب، گروه آبیاری زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume5
dc.citation.issue4
dc.citation.spage1321
dc.citation.epage1334
nlai.contributor.orcid0000-0003-4249-8305


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد