تأثیرکاربرد بیوچار و تغذ‌یه آلی و شیمیایی بر عملکرد، برخی ویژگی‌های مورفو- فیزیولوژیکی و ‏تغذیه‌ای گوجه‌فرنگی رقم ازمیر ‏‎(Solanum lycopersicum Mill cv. Izmir)‎

Abstract

این تحقیق به‌منظور بررسی اثر بیوچار در ترکیب با کود تازه مرغی و سطوح مختلف چای کمپوست کود مرغی بر واکنش­های تغذیه­ای و صفات رشدی گوجه­فرنگی گلخانه­ای صورت گرفت. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورها شامل بیوچار در دو سطح (صفر و 10 تن در هکتار)و تغذیه آلی و شیمیایی در شش سطح (کود مرغی تازه به میزان 30 تن در هکتار، چای کمپوست مرغی شامل سه سطح 4/1، 8/1 و 12/1 حجم کود به حجم آب و کود شیمیایی ماکرومیکس و پلی­میکرو به میزان 1 لیتر در هکتار و آب به عنوان شاهد) بود. نتایج نشان داد بین تیمارهای مختلف از لحاظ میزان نیتروژن کل، آهن، منگنز، مس و روی خاک تفاوت معنی­داری. وجود داشت. بیشترین غلظت نیتروژن برگ، وزن خشک بوته و عملکرد میوه مربوط به تیمار T₁B₁(بیوچار + کود شیمیایی) و بیشترین میزان غلظت منگنز، روی، مس و آهن برگ به­ترتیب مربوط به تیمار T₃B₁ (چای کمپوست 4/1 و بیوچار )و T₄B₁(چای کمپوست 8/1 و بیوچار ) به­دست آمد. در تیمار T₃B₁ (چای کمپوست 4/1 و بیوچار)، بیشترین ظرفیت پاداکسنده (75/3IC50= ) و میزان ویتامین ث (03/29 میلی گرم بر 100 گرم میوه تازه) نسبت به شاهد حاصل شد، ولی در بین تیمارهای بیوچار و بیوچار توام با تغذیه از نظر میزان مواد جامد محلول و اسید قابل عیارسنجی تفاوت معنی­داری مشاهده نشد.