ارزیابی تأثیر قارچ‌ریشة آرباسکولار و باکتری‌های محرک رشد در شرایط تنش کم‌آبی بر عملکرد گیاه زینتی استئوسپرموم (Osteospermum hybrida ‘Passion Mix’)

Abstract

در این بررسی مشخص شد که قارچ‌ریشة (میکوریز) آربسکولار گونة <em>Glomus mossea </em>CA همزیستی بهتری با گیاه زینتی استئوسپرموم (<em>Osteospermum hybrida ‘</em>Passion Mix') در مقایسه با گونه­های دیگر این قارچ دارد. در این پژوهش تأثیر این‌گونه از قارچ‌ریشة آربسکولار و باکتری­های محرک رشد به تنهایی و یا در ترکیب، در شرایط تنش کم‌آبی بر میزان استقرار (کلون‌سازی) در ریشه و شاخص‌های کمی و کیفی رشد و میزان فسفر در بافت گیاه بررسی شد. آزمایش در شرایط گلخانه‌ای به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در طی دو سال انجام گرفت. نتایج نشان داد گیاهان تلقیح‌شده با قارچ‌ریشه رشد بیشتری در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده داشتند. بنابر نتایج، این ریزموجود تنها در سطح آبیاری70درصد ظرفیت زراعی قادر به بهبود این شاخص‌ها در گیاه بود و در سطوح آبیاری 40درصد ظرفیت زراعی هرچند که استئوسپرموم توانست به رشد خود ادامه دهد اما بهره‌گیری از این ریزموجود نقش مؤثری در بهبود رشد گیاه نداشت. همچنین تأثیر هم‌افزایی بین قارچ و باکتری‌های محرک رشد مشاهده شد بنابراین به‌کارگیری قارچ‌ریشه و باکتری‌های محرک رشد و استفاده از سطح بهینة آبیاری،‌ می‌تواند در بهبود شاخص‌های رشد گیاه استئوسپرموم سودمند باشد.