تأثیر همزیستی قارچ قارچ‌ریشه بر ویژگی های رویشی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی چهار جنس گراس سردسیری در شرایط تنش خشکی

Abstract

به‌منظور ارزیابی اثرگذاری‌های سه گونۀ قارچ قارچ‌ریشه یا میکوریزا (<em>clarum Glomus</em><em>، </em><em>Glomus fasiculatum</em><em> و </em><em>mosseae Glomus</em>) و تنش­ خشکی (با سه سطح رطوبتی 80 ، 55 و 30 درصد ظرفیت زراعی) بر ویژگی­ گراس­های­ لولیوم چندساله (<em>Lolium perenne</em>)، پوآی چندساله (<em>Poa pratensis</em>)، فستوکای پابلند (<em>Festuca aurandiancea</em>) و اگروپیرون (<em>Agropyron</em> <em>elongatum</em>)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در گلخانه با استفاده از گلدان‌های استوانه­ای­ انجام شد. نتایج نشان داد، بیشترین درصد پرگنه (کلنی)­سازی ریشه را گراس لولیوم چندساله با گونۀ موسه­آ و کمترین درصد را پوآی چندساله با گونۀ کلاروم داشتند. درصد پرگنه­سازی هر سه گونۀ قارچ با ریشۀ لولیوم چندساله و فستوکای پابلند در نتیجۀ تنش خشکی، کاهش ولی درصد پرگنه­سازی گونه­های کلاروم و فسیکولاتوم با ریشۀ اگروپیرون و پوآی چند­ساله افزایش یافت. قارچ­های فسیکولاتوم و موسه­آ، سبزینه (کلروفیل) و کارتنوئید برگ گراس­های همزیست با آن‌ها را در بالاترین سطح تنش، بیش از 38 درصد افزایش دادند. گراس­های همزیست با موسه­آ بیشترین محتوای نسبی آب برگ و کمترین نشت یونی و مالون­دی­آلدهید را نسبت به گراس­های همزیست با دیگر گونه­های قارچ داشتند. درمجموع قارچ‌ریشه توانست تأثیر سوء تنش خشکی بر چمن­ را کاهش دهد ولی تمایل به همزیستی و تأثیر گونه­های مختلف آن بر گراس­های تحت تنش متفاوت بود.