روش آمیخته ابتکاری برای انتخاب مدل کاری و زمان‎بندی کارکنان شرکت‎های پتروشیمی

Abstract

<strong>هدف:</strong> در شرکت‎های پتروشیمی، شیفت‎های کاری گوناگون و طولانی‎مدت، می‏تواند سلامت جسمی و روحی کارکنان را به مخاطره بیندازد؛ در حالی که با زمان‎بندی مناسب و توجه به قوانین و سیاست‎های کاری، می‏توان پیامدهای ناشی از شیفت‏های کاری آنان را کاهش داد. هدف این پژوهش، ارائه مدل مناسبی برای زمان‎بندی نیروی انسانی شرکت‏های پتروشیمی است؛ به گونه‏ای که با رعایت نیازهای شرکت و شمار بهینه کارکنان در هر شیفت، هزینه‏‏های شرکت کمینه و عملکرد و ترجیحات کارکنان نیز بیشینه شود.<br /> روش: برای مدل‎سازی مسئله پژوهش از برنامه‏ریزی عدد صحیح استفاده شد. به دلیل پیچیدگی مدل و نیز چندهدفه بودن آن، در حل مدل ریاضی پیشنهاد شده، از الگوریتم NSGA-II استفاده شد. برای دستیابی به کارایی بهتر الگوریتم، پارامترهای آن با روش تاگوچی کالیبره گردید.<br /> یافته‎ها: بر اساس یافته‏های به دست آمده از سناریوهای مختلف، مدل 21 روزه کار بهتر از مدل کاری 16 روزه است. همچنین، از آنجا که مدل چند هدفه بوده و با رویکرد پارتو حل شده است، تصمیم‎گیرنده می‎تواند، با توجه به شرایط، یکی از راه حل‎های بهینه پارتو را انتخاب کنید.<br /> نتیجه‎گیری: اگرچه شیفت‏بندی و گزینش مدل کاری مناسب برای شرکت‏های پتروشیمی، پیچیدگی فراوانی دارد، الگوریتم NSGA-II می‏تواند در تصمیم‏گیری برای انتخاب بهترین مدل کاری، ابزاری شایسته و توانمند باشد.