تأثیر استرس اکسیداتیو ناشی از انگل داکتیلوژیروس Dactylogyrus (Monogenea: Dactylogyridae)بر آسیب به DNA، لیپیدها و پروتئین‌ها در بافت آبشش کپور معمولی (Cyprinus carpio)

Abstract

انگل‌ها می‌توانند با ایجاد استرس‌های اکسیداتیو در بافت‌های ماهیان باعث ایجاد طیف گسترده‌ای از آسیب‌ها به ترکیبات بیوشیمیایی حیاتی بدن شوند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات استرس اکسیداتیو ناشی از انگل داکتیلوژیروس بر آسیب به DNA، لیپیدها و پروتئین‌ها در بافت آبشش ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)بود. تعداد 120 قطعه ماهی کپور معمولی از مزارع پرورش ماهی استان آذربایجان غربی تهیه شده و پس از بررسی میکروسکوپی نمونه‌های بافت آبشش آنها، تعداد 22 قطعه (33/18 درصد) ماهیان آلوده به انگل داکتیلوژیروس تشخیص داده شدند و بقیه ماهیان که فاقد آلودگی بودند به عنوان گروه شاهد مورد استفاده قرار گرفتند. برای بررسی استرس اکسیداتیو ناشی از انگل داکتیلوژیروس در بافت آبشش ماهیان، میزان آسیب وارد شده به DNA از طریق آزمون کامت قلیایی، مقدار آسیب وارده به لیپیدها از طریق اندازه گیری میزان مالون دی­آلدئید و میزان آسیب وارده به پروتئین‌ها از طریق مقدار کربونیله شدن پروتئین (گروه تیول)، در بافت آبشش ماهان آلوده و غیر آلوده (به عنوان گروه شاهد) مورد اندازه‌گیری و مقایسه قرار گرفت. پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها، نتایج نشان داد که انگل مونوژن داکتیلوژیروس به ‌طور معنی‌‌داری (05/0˂P) باعث استرس اکسیداتیو در بافت آبشش آلوده از طریق افزایش سطح آسیبِDNA ، افزایش مقادیر مالون دی­آلدئید و پروتئین‌های کربونیله شده می‌گردد.