بررسی آلودگی انگلی طیور بومی در استان گلستان

Abstract

تعداد 110 قطعه طیور بومی، از مناطق مرطوب (گرگان، مینودشت، آزادشهر، علی آباد کتول، کلاله، گالیکش) و مناطق خشک (گنبد کاووس، آق قلا) استان گلستان در طول سال 1388، بطور تصادفی جمع‌آوری و پس از کالبدگشایی آنها، نای، دستگاه گوارش و محتویات آن جهت حضور انگل‌های کرمی و همچنین تراشه های مخاطی روده جهت حضور تک‌یاخته های گوارشی مورد بررسی قرار گرفتند. درضمن سطح خارجی بدن و نمونه‌های خونی ماکیان نیز به لحاظ حضور انگل بررسی شد. نتایج نشان داد که 27/97 درصد طیور بومی استان گلستان مبتلا به آلودگی‌های انگلی بودند و گونه‌های انگلی جداشده شامل: <em>هتراکیس گالیناروم</em> (18/18%)، <em>سوبولورا برومپتای</em> (27/7%)، <em>آکواریا اسپیرالیس</em> (45/5%)، <em>کاپیلاریا اس‌پی</em> (81/1%)، <em>آسکاریدیا گالی</em> (18/48%)، <em>سینگاموس تراکئا</em> (45/15%)، <em>هیمنولپیس اس‌پی</em> (73/2%)، <em>کوانوتنیا اینفاندییولوم</em> (81/11%) ،<em>رایه‌تینا تتراگونا </em>(63/53%)، <em>رایه‌تینا سستی‌سیلوس</em> (45/14%)، <em>رایه‌تینا اکینوبوتریدا</em> (45/25%)، <em>درپانیدوتنیا لانسئولاتا</em> (81/1%)، <em>منوپون گالینه</em> (72/72%)، <em>آرگاس پرسیکوس</em> (63/13%)، <em>مناکانتوس استرامینوس</em> (9/0%)، <em>گونیوئیدس دیسی‌میلیس</em> (81/1%)، <em>درمانیسوس گالینه</em>(81/1%)، ،<em>هموپروتئوس اس‌پی</em>(81/1%)، <em>آیمریا اس‌پی‌پی</em>(73/2%) بودند. بنابراین به نظر می‌رسد که جهت کنترل آلودگی انگلی، اجرای روش‌های مدیریتی و نیز مبارزه با ناقلین آن ضروری می‌باشد.