تاثیر طراحی در آسایش حرارتی فضای باز مجتمع‌های مسکونی نمونه مورد مطالعه: فاز سه مجتمع مسکونی اکباتان

Abstract

فضای عمومی در زندگی امروزی در برگیرنده بخش عظیمی از فعالیت‌های روزمره است. یکی از مهمترین اصول طراحی آن، توجه به آسایش حرارتی به منظور ارتقای کیفیت فضا و جلب بیشتر رضایت کاربران است. به دلیل تفاوت‌های اقلیمی موجود در فضای باز و بسته، به روشی متفاوت جهت اندازه‌گیری آسایش حرارتی محیط‌های باز نیاز است؛ که از تلفیق شاخص "دمای متوسط تابشی" با ملاحظه تاثیر رطوبت، دما، تابش‌های مستقیم، غیر مستقیم و وزش باد و شاخص‌های مربوط به خصوصیات فردی کاربر نظیر جنسیت، سن، نوع فعالیت و پوشش، برای محاسبه "دمای معادل فیزیولوژیکی" به دست آمده است. تحقیق حاضر با هدف تبیین معیارهای طراحی موثر در آسایش حرارتی فضای باز عمومی در بخشی از مجتمع مسکونی اکباتان انجام گرفته است. در مرحله اول با روش شبیه سازی و برنامه‌های محاسباتی، میزان "دمای متوسط تابشی" نقاط منتخب سایت محاسبه و سپس آسایش حرارتی بر اساس "دمای معادل فیزیولوژیکی" برای گروه مشخص، در روزهای میانه فصول مختلف، برآورد شده است. در بخش نهایی با مقایسه "دمای معادل فیزیولوژیکی" و عوامل فیزیکی محیط شامل ضریب دید به آسمان، میزان سایه، فاصله تا ساختمان، معیارهای طراحی موثر در تحقق آسایش حرارتی شناسایی و پیشنهاداتی جهت ارتقای معماری فضاهای باز با رویکرد اقلیمی ارائه گردیده است.