استفاده از انرژی هسته ای در پژوهشهای فضائی

Abstract

از آغاز عصر فضا و شروع سفرهای فضائی مدت زیادی نمی گذرد . با پرتاب نخستین قمر ساخت بشر به فضا دوران واقعی سفرهای فضائی آغاز گردید ، و پس از موفقیت برنامه های فضائی آمریکا در پیاده نمودن نخستین انسان بر سطح ماه به نقطه اوج خود رسید سپس گام های بعدی برای فتح سیارات نزدیک برداشته شد و سفاین بدون سرنشین متعددی عازم مطالعه منظومه شمسی شدند. بی شک سفر به نقاط دیگر که در فواصل دورتری از زمین قرار دارند به زمان طولانی تری نیاز داشته و بخصوص این امر برای سفاین سرنشین دار محدودیت بزرگی را ایجاد می نماید. بعنوان مثال انتظار می رود پیشتازهای 10و11،سفاین بدون سرنشینی که در سالهای 1972و1973 برای مطالعه سیارات خارجی منظومه شمسی بفضا پرتاپ شدند،پس از انجام ماموریت های محوله و مخابره اطلاعات خورشیدی را ترک گویند.بعبارت دیگر با اینکه این دو جسم سریعترین اجسامی بوده اند که توسط بشر به فضا پرتاب شده اند ،با اینحال پس از گذشت 16 سال به مرزهای منظومه خورشیدی خواهند رسید.در حالیکه انجام چنین سفرهائی توسط انسان با مساله توانائی اودر تحمل شرائط فضا روبروست و همانطوریکه می دانیم از این لحاظ محدودیت وجود دارد.بعلاوه مسئله دیگری که وجود دارد افزایش جرم سفینه در سفرهای سرنشین دار است که بخودی خود نیروی پیشران بزرگتر و در نتیجه سوخت بیشتری را لازم دارد و جرم راکت با تکنولوژی کنونی که از سیستم شیمیائی برای پیشبردگی بهره می گیرد بسیار خواهد شد. بنابراین با گسترش دامنه اکتشافات فضائی لزوم ایجاد سیستم های جدیدتر و قوی تر احساس می گردد تا بدین وسیله ماموریت فضائی طی مدت کوتاهتری صورت گیرد.بعلاوه با داشتن سیستم ها ی پیشبرندگی قوی تر- می توان مقادیر بیشتری جرم را بعنوان جرم مفید جابجا نمود و این موضوع از لحاظ ساختن آزمایشگاههای کیهانی وایستگاههای بزرگ فضائی در آیند ه مورد توجه خاص است .بنابراین ملاحظه می گردد که اکتشافات منظومه ای و شاید با نظر خوشبینانه تری سفرهای بین ستاره ای با دو مساله اساسی مواجه هستند که همانطور که اشاره شد یکی مساله زمان و دیگری مساله جرم است.حل این دو مساله بکمک سیستم های قوی پیشبرندگی امکان پذیر است .چنین سیستم هائی نسبت به سیستم سنتی شیمیائی بسیار پیشرفته تر بو ده ویکی از آنها که شانس زیادی برای جانشینی سیستم شیمیائی دارد ، سیستم پیشبرندگی هسته ای است که بصورت های گوناگونی قابل استفاده بوده ومقاله حاضر به تشریح یکی از انواع آن می پردازد که پس از ذکر مختصری از سایر سیستمهای پیشبرندگی با تفصیل بیشتری بررسی خواهد شد.