عوامل اقتصادی- اجتماعی مؤثر بر شادی افراد در شهر تهران: با تأکید بر بیکاری تحصیل‌کردگان

Abstract

تأثیر شادی بر فرآیند توسعه و تعالی جامعه سبب شده است که در دهه‌های اخیر این موضوع به‌عنوان یکی از مباحث مهم در علوم مختلف مطرح گردد. شناسایی عوامل مؤثر بر شادی به سیاست‌گذاران کمک می‌کند تا سیاست‌های مناسب‌تری را جهت سوق دادن جامعه به سمت یک زندگی شادتر فراهم آورند. در این مطالعه تلاش شده است که به بررسی عوامل اقتصادی و اجتماعی مؤثر بر شادی افراد ساکن تهران در بازه سنی 18 تا 65 سال با نمونه 382 نفری به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، پرداخته شود. بدین منظور دو الگوی مجزا با استفاده از تحلیل رگرسیون مورد برآورد قرار گرفته است. با توجه به اینکه نتایج الگوی اول نشان می دهد که بیکاری و تحصیلات اثر منفی و معناداری بر شادی داشته‌اند، در الگوی رگرسیون دوم فرضیه تأثیرگذاری منفی بیکاری تحصیل‌کردگان، با در نظر گرفتن اثر تعاملی این دو متغیر مورد آزمون قرار گرفته است. نتایج حاصل تأییدکننده این فرضیه است که تأثیر منفی متغیر بیکاری بر شادی با افزایش سطح تحصیلات بیشتر می‌شود. سایر نتایج به دست آمده حاکی از آن است که درآمد خانوار، انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی و مشارکت اجتماعی رابطه ای مثبت و معنادار با شادی داشته‌اند.