بررسی اثر بخشی روش های گوناگون معالجه اعتیاد از دید معتادان

Abstract

اعتیاد به مواد مخدریکی از بزرگترین معضلاتی است که بشریت را تهدید می کند. عمق این فاجعه ، ضرورت مطالعه و تبیین این معضل را از جنبه های مختلف اجتناب ناپذیر می کند. ازین رو، علی رغم مطالعات متعددی که طی سه دهه گذشته در این رابطه در ایران صورت گرفته ، مشاهده می شود که اعتیاد به صورت یک مشکل اجتماعی و فردی همچنان پا برجاست. در مطالعه حاضر از منظری دیگر به مسأله اعتیاد پرداخته شده و سئوال اصلی ما این است که در بین شیوه های متنوع ترک اعتیاد ، کدام شیوه ازتوان بالاتری برای بازگرداندن سلامت به معتادان برخوردار است؟ جامعه آماری معتادان در حال ترک ، مکان مطالعه شهر تهران و زمان مطالعه پاییز 1389 بود. متغیرهای مورد بررسی جنس، سن، میزان تحصیلات، شغل، وضعیت تأهل، ساختار خانواده،نوع مواد مصرفی، میزان مصرف مواد در روز ، سالهای استفاده از مواد ، دفعات ترک مواد و نوع روابط بین فردی معتاد و دیگران به عنوان متغیرهای مستقل و میزان اثربخشی روش یا روشهای ترک اعتیاد به عنوان متغیر وابسته، به روش پیمایش به بررسی نهاده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه و مصاحبه بود ، برای تعیین اعتبار ابزار از اعتبار صوری و برای تعیین میزان پایایی داده ها از روش صور موازی استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که اکثر معتادان مرد، جوان و دارای تحصیلات غیر دانشگاهی یا بیسواد بودند. بین شغل ، درآمد ، میزان مواد مصرفی و شیوه ترک اعتیاد رابطه معنی داروجود داشت . ارتباط خوب با خانواده ،پزشک معالج ، مددکار از فاکتورهای مهم در میزان عدم بازگشت افراد مورد مطالعه به سمت مواد ، بعد از ترک بود . بهترین روش ترک از نظر آنها در وهله اول سم زدایی با متادون و سپس تداوم معالجه با مشاوره و حمایت خانواده ذکر شده است. آنها همچنین معتقد بودند که روش شرکت در جلسات ان ای و خانواده درمانی در درجه دوم و درمان در کمپ زیر نظر پزشک و مددکار وروانشناس نیز از بهترین روشهای ترک اعتیادند.