سبک حسابرس و قابلیت مقایسه صورت های مالی

Abstract

اصطلاح سبک حسابرس برای مشخص کردن مجموعه ای منحصر به فرد از قواعد کار داخلی هر موسسه حسابرسی و<br />نیز برای تفسیر و بکارگیری استانداردهای حسابداری و همین طور اجرای استانداردهای حسابرسی بوسیله کارکنان آن ها در<br />رسیدگی به صورت های مالی صاحبکاران استفاده می شود. سبک حسابرس بر این مطلب دلالت دارد که دو شرکت<br />حسابرسی شده بوسیله حسابرس مشابه، مشمول سبک حسابرسی مشابهی بوده و احتمال بیشتری وجود دارد که سودهای این<br />دو شرکت نسبت به دو شرکتی که توسط دو موسسه حسابرسی متفاوت حسابرسی شده اند، قابلیت مقایسه بالاتری داشته<br />باشند.<br />نمونه آماری تحقیق متشکل از 36 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 08 تا 19 بوده است.<br />آزمون ها بر اساس جفت شرکت صورت گرفته و مجموعاً از 4644 جفت شرکت به عنوان مشاهدات استفاده شده است. در<br />تحقیق حاضر از روش همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شده و آزمون فرضیات به کمک تحلیل رگرسیون صورت<br />گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد صاحبکاران سایر موسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی در سال و<br />صنعت مشابه از شباهت های بیشتری در ساختار سود و اقلام تعهدی در مقایسه با صاحبکاران سازمان حسابرسی برخوردار<br />هستند. بعلاوه صاحبکاران یک موسسه حسابرسی)غیر از سازمان حسابرسی( شباهت های بیشتری را با یکدیگر از نظر<br />ساختار سود و اقلام تعهدی در مقایسه با غیر صاحبکاران آن موسسه حسابرسی نشان می دهند.در نهایت یافته های پژوهش<br />نشان می دهد سبک حسابرس بر قابلیت مقایسه صورت های مالی موثر بوده و برای دستیابی به قابلیت مقایسه، علاوه بر نیاز<br />به وجود استانداردهای حسابداری یکنواخت، حسابرسان نیز دارای نقش با اهمیتی هستند.