مؤلفه‌های فرهنکی خودکنترلی امنیتی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

Abstract

با توجه به موقعیت راهبردی و گرایش­های ایدئولوژیک ج.ا.ا که دفاع از استقلال کشور و حمایت از مستضعفین را بر خود فرض می‌داند و هجمه سلطه‌طلبی ابرقدرت‌ها؛ تهدیدات ناشی از نفوذ و جمع­آوری اطلاعات توسط سرویس­های اطلاعاتی بیگانه در نیروهای مسلح، افزایش چشمگیری داشته است که این موضوع لزوم توجه به خودکنترلی را بیشتر می‌نماید؛ بنابراین فقدان خودکنترلی مؤثر، نیروهای مسلح را در جهت حفظ اطلاعات، صیانت از توانمندی­ها، سیادت و کارکنان خود دچار مشکل خواهد ساخت. در همین راستا هدف این تحقیق «شناسایی مؤلفه‌های فرهنگی خودکنترلی امنیتی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است». این پژوهش با استناد به منابع کتابخانه‌ای و پژوهش‌های میدانی به دنبال پاسخ به این سؤال است که «مؤلفه‌های فرهنگی خودکنترلی امنیتی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران کدامند؟» روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش، روش آمیخته (کیفی و کمی) است و جامعه آماری مدیران و فرماندهان نیروهای مسلح که دارای سوابق حفاظت اطلاعاتی و مدیریتی بوده و حداقل جایگاه 18 داشته باشند در نظر گرفته شده است. بر این اساس، ابتدا در بخش مطالعات کتابخانه‌ای و با مراجعه به منابع معتبر و مصاحبه با خبرگان، مهم‌ترین مؤلفه‌ها استخراج گردیده و سپس پرسشنامه‌ای با توجه به مؤلفه‌های تعریف‎شده تهیه و در اختیار تعداد 84 نفر از صاحب‌نظران و کارشناسان حوزه مورد بحث قرار گرفت که بر اساس تجزیه‌وتحلیل پرسشنامه‌ها، مهم‌ترین مؤلفه‌های فرهنگی تأثیرگذار بر خودکنترلی نیروهای مسلح ج.ا.ا مورد شناسایی قرار گرفته است.