بازنمود ماهیت منطق‌ حاکم بر کنشگری ایران و عربستان در بحران یمن

Abstract

<em>بحران یمن از جمله مسائل چالش‌برانگیز منطقه خاورمیانه است که بازیگران منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای در جهت‌دهی به سمت‌وسوی تحولات آن مؤثرند. از جمله بازیگران منطقه‌ای در این بحران، ایران و عربستان هستند که کنش رفتاری متضادی را در یمن از خود به نمایش گذاشته‌اند. نوشتار حاضر بر آن است تا عوامل مؤثر بر تقابل این دو کشور را در بحران یمن مورد بررسی قرار دهد. دستاوردهای این نوشتار نشان می‌دهد که بر اساس نظریه ‌سازه‌انگاری، انگاره‌های هویتی دو کشور ایران و عربستان، جهت‌دهنده سیاست خارجی آن‌ها در یمن است. ازاین‌رو به دلیل برداشت‌های عینی و ذهنی متفاوتی که هریک از آن‌ها نسبت به محیط پیرامونی خود دارند، کنش‌های رفتاری متعارضی را در عرصه تحولات داخلی یمن از خود بروز داده‌اند. در این راستا تقابل دو ذهنیت اسلام شیعی و اسلام سلفی </em><em>–</em><em> وهابی به همراه درک هرکدام از شرایط عینی خود و دیگری، سبب شده تا ایران با نگرش تعاملی (لاکی-کانتی) و عربستان با رویکرد تهاجمی (هابزی) به کنشگری در یمن بپردازد.</em>