استفاده از روش بازنمونه‌گیری داده‌ها در تدقیق رابطه ی پیش بینی حرکت زمین بور - اتکینسون 2008

Abstract

در بیشتر مطالعات بررسی کاهش خسارت‌های ناشی از زلزله، اقدام به تحلیل خطر زلزله و همچنین پیش‌بینی جنبش حرکت زمین توسط روابطی موسوم به روابط پیش‌بینی حرکت زمین انجام می‌شود. هدف نوشتار حاضر، دستیابی به رابطه‌ی پیش‌بینی حرکت زمین با میزان پایداری بالاست. بدین منظور، به بهینه‌سازی ضرایب مدل پیش‌بینی بور و آتکینسون (۲۰۰۸) پرداخته شده است. برای تحقق هدف ذکر شده از الگوریتم ژنتیک با تابع هدف معیار بیشینه‌ی درست‌نمایی برای افزایش میزان تناسب رابطه بر روی مجموعه‌ی داده‌های مورد استفاده و تابع هدف بازنمونه‌گیری داده‌ها برای افزایش پایداری رابطه استفاده شده است. داده‌های مورد استفاده در مطالعه‌ی حاضر، بخشی از داده‌های جهانی مرکز مطالعات مهندسی زلزله‌ی پاسفیک با تعداد ۱۵۳۴۸ رکورد بوده است. به منظور ارزیابی مدل اشاره شده، آزمون‌های آماری بر روی آن انجام و نتایج به‌دست آمده با ۸ مدل از روابط نسل جدید مقایسه شده است. نتایج مقایسه‌ی پژوهش حاضر حاکی از آن است که مدل به‌دست آمده، کمترین میزان بیشینه‌ی درست‌نمایی (L‌L‌H) به مقدار ۱٫۹ و همچنین پایدارترین رابطه از نظر معیار بازنمونه‌گیری داده (R‌S‌A) با نموداری صعودی و نزدیک‌ترین به عدد ۱ است. نتایج سایر آزمون‌های آماری، از جمله: معیارهای خطا، معیار ضریب تعیین، و معیار کارایی با نتایج به‌ترتیب ۰٫۸۶، ۰٫۹۸ و ۸۸٫۱۹ نیز حاکی از قابل قبول بودن و کارایی بالای مدل اشاره شده است.