ارزیابی خستگی مخلوط‌های آسفالتی بر اساس پارامترهای انرژی

Abstract

ترک‌های ناشی از خستگی یکی از رایج‌ترین خرابی‌ها در روسازی‌های آسفالتی هستند. پژوهشگران روش‌های مختلفی برای ارزیابی عمر خستگی مخلوط‌های آسفالتی ارائه کرده‌اند. در آزمایش کرنش ثابت، کاهش سختی به میزان ۵۰٪ )معیار قراردادی( به‌منزله‌ی معیار شکست آسفالت تعریف شده است. در این نوشتار معیارهای مبتنی بر مفهوم انرژی تلف‌شده شامل «نسبت انرژی»، «نسبت کاهش انرژی» و «نسبت تغییر انرژی تلف‌شده» با معیار کاهش سختی اولیه به میزان ۵۰٪ با استفاده از آزمایش تیر خمشی چهارنقطه‌یی و بارگذاری نیمه‌سینوسی مقایسه شده‌اند. نتایج آزمایش‌های انجام‌شده در این پژوهش نشان می‌دهند که عمر خستگی مبتنی بر معیار «نسبت تغییر انرژی تلف‌شده» ضمن اینکه بیشترین اختلاف را با عمر خستگی بر اساس معیار کاهش سختی به میزان ۵۰٪ دارد، انطباق بیشتری نیز با ضابطه‌ی شکست تعریف‌شده برای آن دارد. درحالی‌که عمر خستگی مبتنی بر سایر معیارها با ضابطه‌ی شکست تعریف‌شده برای آن‌ها متناظر نیست. با توجه به این نتایج، در این نوشتار درصد کاهش سختی معادل با نقطه‌ی «شکست واقعی» به‌منزله‌ی معیار جدید برای تعیین عمر خستگی مخلوط‌های آسفالتی پیشنهاد شده است.