مطالعه کاریولوژیک میگوی موزی خلیج فارس

Abstract

به دلیل محدودیت تکنیک‌های کاریولوژی و همچنین وجود تعداد زیاد کروموزوم‌های دارای اندازه نسبتاً کوچک در میگوهای خانواده Penaeidae، مطالعه تعداد، ساختار و فرمول کروموزومی آن‌ها کار دشواری است. مطالعه سیتوژنتیکی حاضر با هدف بررسی کروموزوم‌های میگوی موزی خلیج فارس ‌ Penaeus (Fenneropenaeus) merguiensis با استفاده از گسترشهای سلولی تهیه شده از مراحل مختلف زندگی میگو شامل جنین، نائوپلیوس، زوآ، مایسیس، پست لارو و همچنین بافت‌های آبشش، هپاتوپانکراس، بیضه و تخمدان میگوهای مولد نر و ماده انجام شده است. ‌ ‌بدین منظور از روش‌های له کردن بافت و چکاندن سوسپانسیون سلولی به دو روش گرم و سرد، گسترش سلولی تهیه شد. در این مطالعه تاثیرمقادیر مختلف کلشی سین بر بدست آمدن وکیفیت کروموزوم‌ها نیز مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه بهترین بافت جهت تهیه گسترش کروموزومی بافت بیضه بود. بافت بیضه حاوی سلول‌های میتوزی و میوزی بود بطوری که کروموزوم‌های دیپلویید و ‌هاپلویید شمارش گردیدند. ‌ ‌شمارش کروموزومی سلول‌های بافت بیضه نشان داد که تعداد نمایی کروموزوم سلول‌های دیپلویید در این گونه 88=‌n2 است که این موضوع به وسیله تعداد نمایی سلول‌های‌ هاپلویید در بیضه44= n تایید شد. بر اساس کاریوتایپ کروموزوم‌های متافازی، 21 جفت کروموزوم متاسنتریک / ساب متاسنتریک و 23 جفت کروموزوم اکروسنتریک/ تلوسنتریک تشخیص داده شد که بیانگر تعداد بازوهای کروموزومی130 =‌ NF‌ برای این گونه می‌باشند.