ارزیابی برخی از ترکیبات ضدکنه علیه کنه‌های سخت

Abstract

تعداد 294 کنه خونخورده از مناطق مختلف(شمال، فلات مرکزی، حاشیه کویر و جنوب) جمع‌آوری شد که در منطقه شمالی گونه مورد آزمایش بووفیلوسآنولاتوس و در بقیه مناطق هیالوما آناتولیکوم آناتولیکوم شناسائی گردید. حساسیت کنه‌های مذکور در برابر سموم دیازینون، سایپرمترین وآمیتراز با آزمایش پاکتی لاروهای ‌ 21-15‌‌روزه مطابق با روش تعدیل یافته شاو مورد ارزیابی قرارگرفتند. کمترین میزان 50LC در مورد سم آمیتراز بارقت 8 در هزارمربوط به لاروهای منطقه کویری و بیشترین آن بارقت 24 در هزارمربوط به لاروهای منطقه شمالی بوده و عامل مقاومت برابر 3 اعلام گردید. همچنین در ارتباط با سم دیازینون، کمترین میزان 50 LC بارقت 3 در هزار،مربوط به لاروهای منطقه شمالی و بیشترین آن با رقت 14 در هزارمربوط به لاروهای منطقه کویری بوده و عامل مقاومت برابر 7/4 محاسبه گردید. در مورد سم سایپرمترین، کمترین میزان‌ 50 LC ‌با رقت 1 در هزارمربوط به لاروهای منطقه کوهستانی و بیشترین آن با رقت 3 در هزارمربوط به لاروهای منطقه ساحلی جنوب بوده و عامل مقاومت برابر 3 تعیین گردیده است.تطبیق نتایج آزمون پروبیت(99,LC50)LC با غلظت سموم مورد آزمایش نشان داد که در دو منطقه شمالی و کویری بر خلاف انتظار غلظت توصیه شده سم آمیتراز، نمی‌تواند صد درصد سبب مرگ و میر لاروها شود. همچنین سم سایپرمترین در غلظت توصیه شده در مناطق شمالی قادر به ایجاد مرگ ومیر صددرصد لاروها نبوده ولی سم دیازینون در غلظت‌های کمتر ازمقدار توصیه شده نیز قابلیت مرگ ومیر صد درصد لاروها را دارد.‌ ‌مجله‌ تحقیقات دامپزشکی،1386، دوره 62، شماره 1،56‌-53.