اثرات محافظتی بر استخوان متعاقب تجویز عصاره الکلی گیاه گلدر (Otostegia persica) در موش‌های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین: مطالعه هیستومورفومتری

Abstract

زمینه مطالعه: ‌داروهای گیاهی اخیراً برای درمان دیابت مورد توجه قرار گرفته اند. یکی از عوارض دیابت پوکی استخوان بوده و خطر شکستگی استخوان را در بیماران دیابتی افزایش می‌دهد. گیاه گلدر با داشتن خصوصیات آنتی اکسیدانی و کاهش دهنده قند خون به عنوان عامل ضد دیابتی معرفی شده است. هدف: این مطالعه بررسی اثرات بالقوه محافظتی بر بافت استخوان توسط عصاره الکلی گیاه گلدر در موش‌های دیابتی می‌باشد. روش‌کار:‌ ‌40 سر موش نر ویستار به 5 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه 1 سالم ولی گروه‌های 2، 3، 4 و5 با تزریق داروی استرپتوزوتوسین با دوز ‌mg/kg50 دیابتی شدند. گروه 1و 2 تنها حلال عصاره و بقیه به ترتیب دوزهای ‌mg/kg‌ 200، 300 و 450 از عصاره را به مدت 28 روز دریافت کردند. در روز 29 با عمیق کردن بیهوشی، حیوانات کشته شدند. سرم برای تعیین گلوکز و استخوان‌های ران، تیبیا–فیبولای چپ برای مطالعه بافتی برداشت و مهره 4 کمری برای اندازه‌گیری خاکستر برداشت شد. داده‌ها با نرم افزار ‌SPSS‌ و آزمون آنالیز واریانس و آزمون تعقیبی توکی مقایسه و تجزیه و تحلیل شد. نتـایج: تجویز دوز ‌mg/kg‌ 300 باعث کاهش قند خون گردید. پارامترهای قطر ترابکول‌های اپی فیزیال و متا فیزیال، مساحت بافت به مساحت استخـوان در گـروه‌هـای دیـابتـی کاهش نشان داد ولی دوز ‌mg/kg‌ 200 باعث جلوگیری از این کاهش گردید. وزن خاکستر مهره 4 کمری در دوز ‌mg/kg200 مشـابـه بـا گـروه سـالـم ولـی در بقیـه گـروه‌هـا کـاهـش داشـت. قـطـر استئـویـد بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری نداشت(05/0‌p<‌.) نتیجـه‌‌گیری‌نهایی:‌ ‌عصاره الکلی گلدر با دوز کم، در موش‌های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین دارای اثرات محافظ بر استخوان اسفنجی می‌باشد.