نقش گلیسین و گیرنده NMDA گلوتامات در تنظیم مرکزی اخذ غذا در جوجه خروسهای گوشتی

Abstract

زمینه مطالعه: گلیسین یک میانجی عصبی مهاری در سیستم اعصاب مرکزی است و نقش آن بر اخذ غذا در پستانداران به اثبات رسیده است. هدف:‌ ‌در این پژوهش نقش گلیسین بر تنظیم مرکزی اخذ غذا در جوجه خروس‌های گوشتی (نژاد راس 308) مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: این مطالعه در 6 مرحله انجام شد. در مراحل اول، دوم و سوم پژوهش، گلیسین (با دزهای nmol50، 100 و ‌ 200)،‌ NFPS ‌(مهار کننده ترانسپورتر گلیسین با دزهای nmol25، 50 و 100) و استریکنین هیدروکلرید ( آنتاگونیست رقابتی گیرنده‌های پس سیناپسی گلیسین با دزهای nmol10، 50 و 250) به صورت داخل بطنی– مغزی تزریق شدند. در مراحل چهارم، پنجم و ششم تحقیق، اثر پیش تزریق nmol( NFPS100)، استریکنین nmol(250) و ‌5AP‌-‌ DL‌(آنتاگونیست گیرنده‌های ‌NMDA‌ گلوتامات، ‌nmol‌ 5) بر اخذ غذای تجمعی ناشی از تزریق گلیسین مورد بررسی قرار گرفت. در تمام مراحل به گروه شاهد سرم فیزیولوژی استریل به صورت بطنی– مغزی تزریق شد. سپس میزان اخذ غذای تجمعی در زمان‌های 15، 30، 60، 120 و 180 دقیقه بعد از تزریق اندازه گیری شد. نتایج:‌ ‌بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق، تزریق داخل بطنی – مغزی گلیسین با دز ‌nmol‌ 200 به طور معنی‌داری اخذ غذا را کاهش داد (05/0)p< همچنین ‌NFPS‌ با دزهای nmol50 و 100 به صورت معنی‌داری اخذ غذا را افزایش داد (05/0)p<‌، در حالی که استریکنین اثری نداشت. علاوه بر این ‌NFPS‌ و ‌5AP‌ -‌DL‌ به صورت معنی‌داری اخذ غذای ناشی از گلیسین را تضعیف کردند (05/0)p<، در حالی که استریکنین اثری نداشت. نتیجه گیری نهایی: این نتایج نشان داداثر مهاری گلیسین بر اخذ غذا در پرندگان شایدبه نقش نوروترانسمیتری آن مربوط نمی شود، بلکه به دلیل اثرات نورومدولاتوری آن است که از طریق گیرنده‌های ‌NMDA‌ گلوتامات میانجیگری می‌شود.