شارت ، روشی برای مشارکت در طراحی شهری

Abstract

به منظور بررسی میزان مشارکت مردمی دسته بندی های گوناگونی ارائه گردیده است. مهمترین آنها دسته بندی میجلی، ارنشتاین، دیویدسون و دریسکل می باشد. شارت نیز به عنوان روشی موثر مشارکت مردمی را محقق می سازد. در این روش افراد طی یک برنامه زمانی مشخص و هدفمند در تصمیم سازی، خلق برنامه و اجرای آن مشارکت می کنند و نظارت مسمتر دارند. چشم انداز طرح با نظرات ذینفعان تدوین می گردد که خود به عنوان روشی به منظور تحقیق و جمع آوری اطلاعات نیز مطرح می باشد.<br /> پژوهش حاضر از نوع اسنادی بوده و در آن از نظرات متخصصین با کمک مصاحبه نیز بهره گیری شده است. در ابتدا برخی نظریه های برنامه ریزی مشارکتی مورد مداقه قرار گرفته و مشخص گردیده است که شارت یک مشارکت واقعی را محقق می نماید. سپس مفهوم شارت، ویژگی ها و مراحل آن و یک نمونه موفق در این زمینه مطرح شده است. به منظور امکان سنجی اجرای شارت در ایران موانع شناسایی گردیده اند.<br /> آنچه از برآیند پژوهش می توان نتیجه گرفت این است که تحقق شارت در ایران غیر ممکن نیست اما نیاز به بستر سازی مناسب دارد. لذا در پایان راهکارهای لازم جهت بستر سازی اجرای شارت مطرح گردیده است.