مبنای مسئولیت مدنی بهره‌بردار پایانه در کنوانسیون مسئولیت مدنی بهره‌بردار پایانه‌های حمل و نقل بین‌المللی کالا و مقایسه آن با حقوق دریایی ایران

Abstract

در این مقاله، مبنای مسئولیت مدنی بهره‌بردار پایانه‌های حمل و نقل کالا در کنوانسیون 1991 سازمان ملل متحد و حقوق دریایی ایران بررسی و مقایسه شده است. ابتداً مشخص گردیده که در کنوانسیوان مذکور، مبنای مسئولیت بهره‌بردار پایانه «فرض تقصیر» و در مقررات حقوقی دریایی ایران «فرض مسئولیت» پیش بینی شده است. در هر دو مقررات موضوع این مقاله، زیان دیده لازم نیست تقصیر بهره‌بردار پایانه را ثابت کند، بلکه صرفاً با اثبات ورود ضرر؛ مسئولیت و تقصیر بهره‌بردار پایانه به عنوان فرض قانونی، مفروض و در نتیجه، مسئولیت آنان در جبران ضرر ثابت می‌گردد و بر اساس فرض مسئولیت، بهره‌بردار پایانه مجبور می‌گردند که جهت رهایی از مسئولیت، علت حادثه و زیان وارده به کالا را تعیین و اثبات نماید. در ادامه، ماهیت حقوقی تعهد بهره‌بردار پایانه حمل و نقل کالا مبتنی بر تحویل سالم کالا بررسی شده و مشخص گردیده در مقررات کنوانسیون 1991 تعهد بهره‌بردار تعهد به وسیله و در مقررات داخلی حقوق ایران، این تعهد از نوع تعهد به نتیجه است. در پایان این مقاله مسئولیت بهره‌بردار پایانه، ناشی از فعل غیر (مستخدمین و نمایندگان آنان) و مبنای این مسئولیت بررسی شده است.