پراکنش مکانی جست گروههای برودار (Q. brantii Lindl.) در توده های جنگلی بهره برداری شدiة مریوان

Abstract

پراکنش مکانی گونه های درختی از مهمترین ویژگیهای ساختاری توده های جنگلی است که شناسایی آن در برنامه های پرورشی، احیایی و مدیریتی توده ها فوق العاده حائز اهمیت است. این پژوهش با هدف تعیین الگوی پراکنش مکانی درختان شاخه زاد بلوط در بخشی از جنگلهای ریخلان شهرستان مریوان در استان کردستان انجام شد. منطقة موردمطالعه الگویی از توده های بهره برداری شدة منطقه است که طی سالیان متمادی بهره برداریهای سنتی از درختان بلوط برای مقاصد مختلف انجام شده است. ابتدا سه قطعه نمونة مربعی شکل با مساحتهای یک، 0/75 و 0/5 هکتار و بشکل پلاتهای حلزونی (با مبدأ یکسان) در منطقة موردمطالعه پیاده شد. کلیة درختان شماره گذاری و مبدأ آنها و دو قطر بزرگ و کوچک تاج آنها بتفکیک گونه ثبت شد. الگوی مکانی درختان با استفاده از GPS با سیستم UTM و بروش فاصله- آزیموت برداشت شد و نوع الگو با استفاده از تابع K ریپلی بدست آمد. نتایج نشان داد که که گونة غالب منطقه برودار (Quercus brantii Lindl.) است و تراکم درختان در 111 اصله در هکتار بدست آمد. قطر متوسط تاج و متوسط سطح تاج درختان در قطعه نمونة یک هکتاری نیز بترتیب 5/6 متر و 28/2 مترمربع محاسبه شد. پس از تحلیل داده ها با نرم افزار PAST مشخص شد که الگوی پراکنش مکانی گونة برودار در تودة موردمطالعه کپه ای است و مناسبترین سطح قطعه نمونه برای بررسی الگوی مکانی، 0/75 هکتار می باشد که برایتوده های مشابه قابل توصیه است.