تببین الگوی سازمان یابی فضایی زیست پذیری شهری (نمونه موردی: شهر ایلام)

Abstract

زیست‌پذیری به‌عنوان مفهومی چندبعدی، بازتابی از نوع فعالیت‌ها است که در فضا صورت پذیرفته و محیط زیست شهری را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. بنابراین می‌توان گفت زیست پذیری با هدایت سازمان‌یابی فضایی شهر معنای واقعی می‌گیرد. از آنجایی‌که رویکرد زیست پذیری بر مبنای بستر جغرافیایی و شرایط محلی حاصل از سازمان فضایی سنجیده می‌شود ازاین‌رو پژوهش حاضر می‌کوشد تا میزان اثرگذاری سازمان‌یابی فضایی بر زیست پذیری شهر ایلام را بررسی کند. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی و پیمایشی می‌باشد. داده‌ها به روش کتابخانه‌ای- اسنادی و میدانی و با ابزار پرسشنامه گردآوری‌شده است. جامعه آماری پژوهش، متخصصین و صاحب‌نظران ساکن در شهر ایلام می‌باشند که از میان آن‌ها حجم نمونه تحقیق از طریق گلوله برفی 30 نفر مشخص گردید. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از مدل رگرسیون خطی ساده و ضریب همبستگی پیرسون بهره گرفته‌شده است. نتایج به‌دست‌آمده میزان شدت همبستگی 951/0 برای مجموع دو متغیرها را نشان می‌دهد. نتیجه حاصل از ضریب همبستگی پیرسون نشان می‌دهد بین دو متغیر رابطه معناداری با شدت همبستگی بسیار قوی وجود دارد. بر اساس آزمون رگرسیون خطی از میان شاخص‌های سازمان‌یابی فضایی عوامل طبیعی بیشترین تأثیر بر زیست پذیری شهر ایلام داشته و در مراتب بعدی عوامل تاریخی، اجتماعی، کالبدی و فعالیت‌ها و درنهایت ساختار اقتصادی با میزان ضرایب همبستگی متفاوت قرار دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که مقدار ضریب تعیین تعدیل‌شده برابر با 902/0 است که بر اساس آن متغیر مستقل توانسته است 90.2 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین کند و مابقی تغییرات تحت تأثیر متغیرهای خارج از مدل می باشد.