رابطه طراحی شهری با میزان امنیت اجتماعی از نظر شهروندان بر اساس مدل CPTED (مطالعه موردی: شهر کرج)

Abstract

مقدمه و هدف پژوهش: این پژوهش با هدف آرمانی ارتقاء سطح امنیت اجتماعی در شهرها به کمک طراحی شهری و محیطی و به منظور نیل به جامعه‌ای امن انجام گردیده است. هدف ویژه‌ای که پژوهشگران در پی آن بوده‌اند تعیین رابطه طراحی شهری با میزان امنیت اجتماعی بوده است و برای این منظور فرض گردیده است که بین مؤلفه‌های طراحی شهری شامل اندازه و فرم فضا، آسایش بصری و محیطی، سازمان فضایی و نفوذپذیری، و کیفیت مسکن و کاربری زمین با میزان امنیت اجتماعی رابطه وجود دارد. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش شهر کرج می‌باشد و حجم جامعه آماری بر اساس سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 مرکز آمار ایران برابر با 1732275 نفر می‌باشد. روش نمونه گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای می‌باشد که با استفاده از روش تصادفی طبقه ای، به ترتیب ابتدا از منطقه، سپس ناحیه و پس از آن محله نمونه گیری شده است. با توجه به جدول کرجسی- مورگان، حجم نمونه 384=n می‌باشد. در نهایت با استفاده از روش‌های مطالعه کتابخانه‌ای و میدانی به جمع آوری داده‌ها پرداخته شده و داده‌های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار تحلیل آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل و روابط بین آنها مورد سنجش قرار گرفته است. یافته‌ها: در این پژوهش رابطه‌ای قوی میان نمره مؤلفه‌های طراحی شهری و نمره جرایم رخ داده یافته شده است. به علاوه، بهبود شاخص‌های این مؤلفه‌ها، منجر به کاهش میزان جرایم ارتکاب یافته گردیده است. در نتیجه، امنیت اجتماعی بهبود یافته است که نشان دهنده رابطه مستقیم میان این مؤلفه‌ها و میزان امنیت اجتماعی می‌باشد، به گونه‌ای که با بهبود این مؤلفه‌ها، میزان امنیت اجتماعی بهبود یافته و در نتیجه هر چهار فرضیه این پژوهش مورد تایید قرار گرفته است. نتیجه گیری: از آنجایی که فرضیه‌های پژوهش مورد تایید قرار گرفته‌اند، به نظر می‌رسد که شاخص‌های مؤلفه‌های طراحی شهری نقشی حیاتی در میزان امنیت اجتماعی از نظر شهروندان ایفا می‌کنند. بنابراین، بهبود شاخص‌های طراحی شهری با الویت میزان قوی بودن روابط میان مؤلفه‌های طراحی شهری و میزان امنیت اجتماعی می‌تواند بسترهای ارتکاب اعمال مجرمانه در جامعه را کاهش دهد و موجب افزایش میزان امنیت اجتماعی گردد