شناخت‌شناسی واژۀ دیزاین (طراحی) با رویکرد پدیدارشناسانه

Abstract

واژۀ «دیزاین» و معادل فارسی آن «طراحی» کاربردهای گسترده‌ای در رشته‌های هنر و معماری و آموزش‌عالی‌ آنها دارند. تطور معنایی واژۀ دیزاین جهت هماهنگی با رویکردها، جنبش‌ها و فن‌آوری جدید ابهام در دستیابی به معنایی جامع و واحد از این واژه را سبب شده است و لذا به ویژه زمانی که به امر آموزش مربوط می‌شود، اخلال در تدوین، درک و آموزش مبانی که با آن مرتبط هستند و یا در فرایند آن دخیل می‌باشند را موجب می‌شود. هدف از مقالۀ حاضر، شناخت‌شناسی (اپیستمولوژی) واژۀ دیزاین و معادل فارسی آن یعنی واژۀ طراحی، با اتخاذ روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و با رویکردی پدیدارشناسانه و با کمک ابزارهای واژه‌شناسی علمی (ترمینولوژی) و ریشه‌شناسی لغات (اتیمولوژی) است. دانستن ریشۀ یک کلمه و به ویژه معنای اصلی آن در بدو پیدایش و شناخت تطور شکلی و معنایی آن در خلال زمان، می‌تواند کلیدی برای درک و فهم کاربرد امروزین آن باشد. لذا این پژوهش به دنبال تبیین سیر تطور واژۀ دیزاین و معادل فارسی آن یعنی طراحی از لحاظ زبانی، فلسفی، تاریخی و فن‌آوری به منظور آشکار ساختن ارتباطات پنهان و بطئی آن‌ها با یکدیگر، به منظور دستیابی به درک شفاف‌تری از موضوع و مفاهیم مترتب بر آن در عصر حاضر است.