یونگ و فلسفه یوگا: روان‌کاوی و خویشتن‌کاوی

Abstract

چگونه می‌توانیم با الگوگرفتن از گوروها و تجسم‌های الاهی‌ای که جریان روشن‌بینی را پیش روی ما قرار می‌دهند، ارتقای اخلاقی و احساسی داشته باشیم، در حالی که یوگا بر نظریه اثباتِ‌ناپذیر تناسخ استوار است و هدف نهایی‌اش، که نابودی هویت شخصی است، با طبیعت اولیه ما سر ناسازگاری دارد؟ نویسنده در این مقاله می‌کوشد از سویی با تحلیل فلسفه یوگا و مراتب «خود» و از سوی دیگر با توسل به یونگ، که به زبان کهنِ اوپه‌نیشدها دنیای درونی «خود» را به اندازه همه عالم می‌داند، این تناقض را حل کند. یونگ نشان می‌دهد که چگونه مایه‌های اسطوره‌ای باستانی، که کارکرد خود را در ذهن بیماران غربِ مدرن ادامه می‌دهند، در فرآیند تفرد حل می‌شوند.